نقد و بررسی بازی Whateverland

به Whateverland خوش آمدید! شهری تاریک به سبک گوتیک که ساکنان آن در آنجا گیر افتاده اند و به عنوان مجازاتی برای آزار دادن یک جادوگر، برای همیشه در این سرزمین عجیب و غریب زندانی شده اند. این بازی یک عنوان ماجراجویی نقطه و کلیک است که ایده های زیادی را با خود به همراه دارد و با روایتی جذاب آغاز می شود. قهرمان داستان ما، وینسنت، در حال دزدیدن یک گردنبند از جادوگری به نام بئاتریس، دستگیر می شود و توسط این جادوگر به دنیای Whateverland تبعید می شود.

در اینجا او با شبحی شبیه به شکسپیر به نام نیکولای (نیک) ملاقات می‌کند و این دو با هم به جستجوی تکه‌های پراکنده یک طلسم می‌پردازند که می‌توان از آن برای احضار بئاتریس استفاده کرد تا از او التماس کند که آنها را به دنیای خود بازگردانند. تکه‌های طلسم هر کدام متعلق به ساکنان مختلف Whateverland هستند و با دسترسی به نقشه شهر می‌توانید انتخاب کنید که چه کسی را بازدید کنید. بازی غیرخطی است، به این معنا که شما می‌توانید به هر ترتیبی که مایل باشید، با افراد و ساکنین شهر ملاقات کرده و با آنها تعامل داشته باشید و اگر در متقاعد کردن یک نفر برای دادن قطعه‌اش به شما گیر کردید، می‌توانید شانس خود را با دیگری امتحان کنید و بعداً دوباره به همانجا برگردید.

برای دریافت تکه های طلسم از صاحبان آنها، می توانید یکی از این دو راه را انتخاب کنید: یا اینکه فرد خوبی باشید و در انجام کارها به دیگر ساکنین این سرزمین کمک کنید، یا اینکه می توانید طرف تاریکی را دنبال کنید و به سادگی با شکستن گاوصندوق آنها طلسم را بدزدید، چون وینسنت در اصل یک دزد بوده است. در هر صورت انتخاب با شماست و چیزی که در این بازی واقعا مهم است، انتخاب هایی می باشد که در طول داستان انجام می دهید و نتایج این گزینه ها واقعا مهم هستند. در واقع راهی که انتخاب می کنید در نهایت پایان بازی را تعیین می کند. این ویژگی بسیار خوب Whateverland است که تاکنون در سایر بازی های نقطه و کلیک مشاهده نکرده ام. به کمک این ویژگی اگر در یک مسیر گیر کردید، گاهی اوقات، اگرچه نه همیشه، گزینه ای وجود دارد که بتوانید در بازی پیشرفت کنید. به این معنی که اگر تمایل دارید، می توانید بازی را دوباره انجام دهید و مسیر متفاوتی را انتخاب کنید و معماهای جدیدی را کشف کنید که اولین بار از دست داده اید.

همانطور که گفتم، در کل دو مسیر داستانی در بازی Whateverland وجود دارند: در مسیر “بد” از مجموعه ابزارهای قفل گیری خود برای شکستن گاوصندوق های پیچیده مختلف استفاده خواهید کرد. متاسفانه در هیچ نقطه ای از بازی، نحوه استفاده از هر ابزار به شما گفته نمی شود و فقط از شما انتظار می رود که خودتان آن را بفهمید (چیزی که کمبود آن به شدت در بازی حس می شود).

در مسیر “خوب” شما مینی بازیهایی را انجام می دهید که جنبه حل پازل بازی را شامل می شود. یکی از این بازی‌ها از شما می خواهد که ماهی‌ها را در بازار با پیروی از قوانین پیچیده‌تر در مورد نگهداری و دور انداختن ماهی‌ها، مرتب کنیم. در دیگری، مجبور می شوید چند مرحله از یک عنوان به سبک Beat ’em up با گرافیکی 16 بیتی به سبک دهه 80 را بازی کنید.

از لحاظ گیم پلی، بازی Whateverland یک عنوان ماجراجویی به سبک نقشه و کلیک (point and click) است که اگر قبلاً عنوانی را در این سبک بازی کرده باشید، کلیات آن بسیار آشنا خواهند بود. می توانید به اشیا نگاه کنید، با آنها تعامل کنید و برخی از آنها را انتخاب کنید، جایی که در موجودی آیتم های شما ذخیره می شوند. با کلیک بر روی یک منطقه، وینسنت راه می رود و دوبار فشار دادن A، او را در حال دویدن می بینید.

از دست دادن اشیایی که می توانید با آنها تعامل داشته باشید آسان است، اما نگه داشتن RB به شما نشان می دهد که این اشیا کجا هستند و هنگام حرکت مکان نما به دور صفحه نمایش، کمی به آنها می چسبد، مثل اینکه کشش گرانشی کوچکی میان آنها وجود دارد. تفاوت Whateverland با سایر بازی های این سبک این است که اشیاء ذخیره شده در موجودی به ندرت مورد استفاده قرار می گیرند. ممکن است مجبور شوید چیزی را انتخاب کنید تا به شخصیت دیگری بدهید، اما وقتی این کار را انجام می‌دهید کاملاً واضح است که چه کاری باید انجام دهید.

یکی از جنبه های مثبت این بازی که واقعا فوق العاده است، موسیقی متن است. این موسیقی که توسط یک ارکستر واقعی نواخته می شود، به بازی فضای کاملاً عجیب و غریبی را می دهد که شایسته آن است و در سبک موسیقی محلی اروپای شرقی، با آکاردئون، ویولا و کنترباس اجرا می شود. آهنگ های زیبای بازی نه تنها داستان را به طرز درخشانی همراهی می کند، بلکه حتی باعث می شوند گاهی اوقات در زندگی روزمره خود، آنها را زیر لب زمزمه کنید.

برخی از آنها خوش خلق و ملودیک هستند که واقعاً با حال و هوای کلی بازی به خوبی هماهنگ می شود، در حالی که برخی دیگر شاد هستند و به نت های عجیب و غریب بازی می افزایند. گرافیک بازی نیز به سبک هنری دستی ارائه شده است که واقعا عالی است.
چیز دیگری که من واقعاً از آن لذت بردم این است که Whateverland بسیار جذاب است. دیالوگ ها به خوبی نوشته شده و اغلب خنده دار هستند، حتی خود کاراکترها نیز شخصیت پردازی عالی دارند. شوخی دوستانه بین وینسنت و نیک به عنوان یک مسابقه تنیس ثابت از شوخ طبعی عمل می کند و بازی با جزئیات بازیگوش و ارجاعات فرهنگ پاپ پر شده است. حتی اگر طنز گاهی اوقات بسیار تیره و تاریک باشد، به همان اندازه لحظات خنده دار را به همراه دارد. در مجموع من از این ماجراجویی شگفت انگیز کاملا متحیر شدم. هم داستان و هم مکانیزم بازی واقعاً خوب فکر شده است. من عاشق مینی بازی ماهی بودم، هرکسی که آن را اختراع کرد، حس شوخ طبعی خوبی دارد.