نقد و بررسی Pixel Devil and the Broken Cartridge

در این مطلب می خواهیم بازی Pixel Devil and The Broken Cartridge را مورد نقد و بررسی قرار دهیم. با پارس جوی همراه باشید. بازی Pixel Devil and The Broken Cartridge یک بازی سرشار از نوستالژی و به شکل ویدیویی است. شخصیت های این بازی در حکم قهرمانان jumanji عمل می کردند . زمانی که تصمیم بر این شد که Jumanji را به روز رسانی کنند باعث یک ترس در گیمر ها شد هرچند که خروج از محیط تئاتر کاری ابداعی برای رسیدن به اهداف فرانچایز بود. شاید برایتان سوال باشد که این بازی چگونه عمل می کند پس با ما همراه شوید تا در مورد آن توضیحاتی را برایتان بیاوریم.

بازی Pixel Devil and The Broken Cartridge در سبک بازی های ماجراجویی است . شما در این بازی به عنوان یک پسر جوان وارد می شود و طی یک داستان عاشقانه دست به یکسری ماجراجویی هایی می زنیدو در این ماجراجویی سعی دارید تا قلعه باس را پیدا کنید  و با او به مبارزه برخواسته و در نهایت شاهزاده خانم را از چنگال وی نجات دهید.

در واقع در این بازی همان ماجراجویی های ماریو در کنسول های قدیمی انجام می شود و فقط کمی مدرنیزه تر شده است. برای انجام این بازی باید کارت بازی را در کنسول های قدیمی جایگذاری کرده و در نهایت برق سیستم وصل شده و می توانید به بازی بپردازید.

در ابتدای بازی بر روی نقشه به شما آموزش های اولیه داده می شود. سپس شما به اکتشاف سرزمین های بازی می پردازید. زمان این بازی زیاد نیست و حدود یک یا دو ساعته بازی به پایان می رسد. اما باز به مهارت بازیکن بستگی دارد. چیزی که باعث طولانی شدن زمان بازی می شود در واقع این است که در برخی سرزمین های بازی باید مهارت های خاصی داشته باشید تا به سمت هدف پیشروی کنید. یکی از مشکلات این بازی این است که احتمال آنکه در مرحله اول وارد سرزمینی شوید که متناسب با مهارت شما باشد و بتوانید پیشرفت کنید فقط یکبار امکان پذیر است پس خیلی خسته کننده خواهد بود.

برای عبور از سرزمین ها همانطور که گفته شد باید مهارت هایی داشته باشید، یکی از این آیتم ها در جهت بهبود مهارت ها تفگی است که تیر  پرتاب می کند . یکی دیگر هم اینکه باید به مناطق بلند بروید تا به چوب پوگو دست بیابید و در نهایت براحتی از تاکستان های سمی عبور کنید. در بازی حرکت بر روی سطوح کار راحتی است.

در این بازی موردی که خیلی جلب توجه می کند، یک بازی اشکن پلتفرمر می باشد. در این گونه بازی ها امکان شلیک تفنگ و پرش وجود دارد. اگر در مراحل ابتدایی امکان پرش شما فراهم نباشد سبب می شود هیچ مهارت پلتفرمینگی نداشته باشید. پلتفرمینگ بودن بازی Pixel Devil and The Broken Cartridge به صورت موثر می باشد و نشان می دهد که چگونه بازی ها به این شکلی که الان در دسترس هستند .جلو رفته اند. اگر آیتمی برای مورد هدف قراردادن و یا به آتش کشیدن نباشد، بازی به شدت آزاردهنده می شود.

در این بازی جنگ با اهداف کوچک تر چیز دور از انتظاری نیست اما اگر امکان شکست آنها نباشد باید به سرعت از میان آنها عبور کنید تا کمترین آسیب را ببینید. این درحالی است که جنگ دائمی بین باس فایتها کاملا قابل پیشبینی است . این برخورد در میدان هایی انجام می شود که ترکیبی از پلتفرمینگ و شلیک کردن به شکل آسانی امکانپذیر باشد.

محدوده آیتم های شما می تواند از تفنگی که تیرکمان شلیک می کند تا شما بتوانید بپرید و به سطوح مرتفع تر برسید، تا یک چوب پوگو برای اینکه بتوانید از تاکستان های سمی بگذرید، باشد. در حالی که هر سطح دارای یک مورد خاص است که نیاز به استفاده دارد، این مجموعه ها هرگز ازدواج نمی کنند تا همه احساس کنند کاملاً ضروری هستند. پس از اتمام جهان، بعید به نظر می رسد که آن مورد خاص در هیچ یک از فصل های بعدی استفاده شود.

در نهایت باید گفت همه ی این معایب در کنار هم بازی را مورد توجه و نقد قرار می دهد. در بازی Pixel Devil and The Broken Cartridge آنقدر به کپی کردن شیوه ی بازی های گذشته تأکید می شود که مستقل بودن خودش زیر سوال می رود و طراح بازی در تمام طول بازی فقط سعی می کند یک پلتفرمینگ برای سرگرم کردن را ایجاد کند. حال جای آن است که مزایا و معایب بازی را در کنار هم ببینید و خودتان انتخاب کنید که این بازی ارزش بازی کردن دارد یا خیر؟

همه این ها باهم مشکلات اصلی این بازی را برجسته می کنند. این بازی چنان بر تکرار گذشته متمرکز شده است که هویتی برای خود ایجاد نمی کند و تمرکز خود را بر ایجاد یک تجربه platforming سرگرم کننده گذاشته است.