نقد و بررسی بازی One Dog Story

با عرض سلام خدمت تمامی دوستان و همراهان همیشگی وبلاگ ما،امروز هم با نقد یک بازی درخدمت شما هستیم.بازی امروز در ۲ بعدی طراحی شده است و در سبک اکشن و تیر اندازی است.البته نه به صورت کامل ولی در رده تیر اندازی قرار می گیرد.بازی جذابیت های داستانی و گرافیکی ندارد و تنها نقطه قوت بازی گیم‌پلی آن است این بازی در تاریخ ۲۸ آوریل سال ۲۰۱۷ میلادی منتشر شد و هم اکنون بازی برای پلتفرم های نینتندو سوئیچ،پلی استیشن ۴،ایکس باکس ۱ و همچنین کامپیوتر های شخصی در دسترس کاربران است.بازی بسیار فانتزی طراحی شده است و نقش اصلی آن یک سگ است.بازی داستانی بدون پیچیدگی و ساده دارد که البته کلیشه ای است در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

همانطور که از اسم بازی نیز مشخص است داستان بازی حول یک سگ روایت می شود اما این سگ یک سگ معمولی نیست.این سگ لباس می پوشد،راه می رود و حتی حرف می زند.این سگ تقریبا تمام توانایی های انسانی را دارد اما مشخص است که سازندگان قصد داشته اند که بازی را با داستان طبیعی تر جلوه دهند که نویدی از آینده است.داستان کلیشه ای بازی درمورد هوش مصنوعی است که قصد دارد با نابود کردن تمامی موجودات زنده خود را به عنوان حاکم زمین معرفی کند.خب مشخص است که وقتی هوش مصنوعی دست به جنگ علیه موجودات زنده می زند معلوم است که موجودات زنده باید عجیب و غریب باشند،اما اگر داستان بازی با شخصیتی انسانی روایت می شد بازی جدیت پیدا می کرد و این کار شاید نوعی ریشخند به جهان امروزی باشد که شاید در آینده نابود شود.شاید هم انتخاب یک سگ به عنوان شخصیت اصلی بازی تنها جنبه شوخی داشته باشد و قصدش کنجکاو کردن مخاطب است.این بازی یکی از فاجعه ترین پایان ها را دارد که قطعا با سلیقه کمتر کسی سازگار است.داستان بازی که بسیار تکراری است هیچ چیز خاصی برای شگفت زده شدن مخاطب ندارد.

گیم پلی بازی ساده ولی در گیر کننده است یعنی به نوعی اعتیاد آور است و چون ساعات گیم پلی بازی نسبتا بالاست این اعتیاد پس از بازی مشکل ساز خواهد بود.در بازی تنوع خوبی در مراحل و موانع وجود دارد این تنوع در سلاح ها و دشمنان بازی نیز به چشم می خورد.یکی از مشکل های گیم پلی کنترل شخصیت بر روی کنسول های مختلف است که شاید برای یک سری از پلتفرم ها وحشتناک باشد.بازی در بازی معما های ساده و کودکانه قرار داده است که به راحتی می توان آن ها را حل کرد ولی گیم پلی بازی در مراحل پایانی برای عبور از موانع به شدت دشوار است.با توجه به گیم پلی بازی این بازی را می توان در دسته سکو بازی نیز قرار داد.گیم پلی بسیار کودکانه است.گرافیک پیکسلی بازی باعث می شود که مخاطب از گیم پلی خسته شود و دیگر امیدی به ادامه دادن نداشته باشد این در حالی است که گیم پلی باید به شدت اعتیاد آور باشد.

بازی با اینجاد گرافیک پیکسلی و ابتدایی بخشی از جذابیت بصری بازی را از بین بردن است و بیشتر گیمر را به یاد بازی های سگا می انداز تا بازی های کنسول های نسل هشتم.این گرافیک ضعیف باعث می شود که محیط هم به خوبی با مخاطب ارتباط برقرار نکند.گرافسک بازی اصلا صلاحیت بودن در کنسول های نسل هشتمی را ندارد.از رنگ هایی برای طراحی محیط استفاده شده است که با زبان بی زبانی می گوید که من برای کودکان طراحی شده ام.بازی در هر بخش هیج چیزی برای گفتن ندارد.و این باعث میشود که بازی هیچ موفقیتی کسب نکند.

موسیقی بازی هم مانند سایر المان های دیگر فوقالعاده فاجعه است یعنی نوع جدیدی از موسیقی بی مفهوم و بدون ارتباط با تصویر را ساخته و پرداخته کرده اند.بازی به شدت ضعیف است و حتی امتحان کردن آن باعث تلف کردن سرمایه و انرژی است.

بازی دارای داستان کلیشه ای و با پایانی اسفبار است و به هیج عنوان با سلیقه مخاطب همسو نیست.گیم پلی بازی با ترکیب شدن با گرافیک ضعیف پیکسلی و موسیقی بسیار فاجعه هر چه جذابیت داشته است از بین رفته است و دیگر هیچ چیزی برای بازی نمی ماند.این بازی شاید با داستان خود هشداری در مورد آینده را روایت کند ولی این کار را به  بدترین شکل ممکن انجام داده است.این بازی را حتی برای سرگرمی نیز امتحان نکنید،این بازی هیج ارزشی ندارد.