نقد و بررسی Dreaming Sarah

سلام خدمت دوستان و همراهان عزیز وبسایت Parsjoy. با نقد و بررسی بازی Dreaming Sarah ;i که یک عنوان در سبک مترویدوانیا بوده که ابتدا در سال 2014 برای سیستم رایانه های شخصی و پس از آن در سال 2021 برای پلتفرم های نسل هشتمی Nintendo Switch و Xbox One و همچنین پلتفرم های نسل نهمی Xbox Series X/S و Playstation 5 منتشر شده است در خدمت شما هستیم.

پرداختن به قسمت های مختلفی از زندگی در بازی ها میتواند بسیار جذاب باشد، البته این جذابیت بسته به نوع سبک و هماهنگی آن با ایده ی اصلی بازی و همچنین کیفیت بازی ساخته شده متفاوت است، اما با تمامی این اوصاف هنوز هم میتواند ایده ای جالب برای پرداختن به آن باشد، یکی از عجیب ترین قسمت های زندگی هر انسان دیدن رویا و خواب است، جهانی که بدون هیچ حد و مرزی شما را با خود همراه کرده و به نقاط و مکان های جدید برده و به نوعی هر شب شما را درگیر یک ماجراجویی جدید خواهد کرد، اما در بازی های ویدیویی آنچنان که باید به این قسمت از زندگی پرداخته نمیشود و عناوین کمی را تا به امروز شاهدشان بوده ایم، این در حالی است که پتانسیل های بسیار بالایی در این پدیده ی طبیعی وجود دارد که میتواند به جذابیت بازی و عنوان ساخته شده با این موضوع افزوده و تجربه ی آن بسیار لذت بخش باشد.

بازی Dreaming Sarah اما یکی از معدود عناوینی است که به این پدیده پرداخته و شما را در قالب رویا های یک دختر قرار خواهد داد و جهان بازی را نیز همین رویا ها تشکیل میدهند. شما در رویا های سارا هستید و وظیفه دارید تا با طی کردن مراحل درون آن سارا را از خواب بیدار کنید. رویه بازی و داستان پردازی در آن کاملا ابتدایی و ساده خواهد بود اما ترکیب و هماهنگی آن با دنیا های ساخته شده در رویا های سارا بسیار بالا بوده و همین نیز ارزش تجربه بازی را بالاتر خواهد برد، شما در مکان های مختلفی حضور پیدا میکنید، از مطب یک دکتر گرفته تا بیابان ها و جنگل هایی که همه آن ها به بهترین شکل طراحی شده اند قدم میگذارید.

بازی ترکیبی است از سبک های مختلفی مانند مترویدوانیا و پلتفرمر و همچنین معمایی، ترکیب این سه سبک در بازی خوب کار شده است اما در برخی اوقات سبک ها و قسمت های بازی از عمق کافی برخوردار نیستند، برای مثال در بیشتر مراحل پازل های به صورت سطحی خواهند بود و میزان درجه ی سختی آن ها تا حد بسیار زیادی پایین خواهد بود، همچنین سکو ها و قسمت های پلتفرمر بازی نیز در برخی اوقات طراحی های ساده ای داشته و عملا چیزی بیشتر از پرش های ساده و یا در سخت ترین حالت پرش های متوالی از روی سکو ها نخواهند بود، اما با این وجود قسمت مترویدوانیایی بازی از دو قسمت دیگر عمیق و کار شده تر میباشد، سیستم های تنغییر مسیر های بسیار عالی بوده و همچنین ارتباط قسمت های انتهایی بازی با یکدیگر معقولانه و در حد و اندازه های یک عنوان خوب در این سبک است، همچنین میزان طولانی بودن هر مرحله نیز بسته به شما و هوشتان خواهد بود که میتواند تاثیر بسیاری در تجربه شما از هر مرحله داشته باشد.

در بازی سیستم مبارزه ای وجود ندارد و همین امر نیز شاید کمی کسل کننده باشد، شما در مراحل به انجام پازل ها و معما های درون آن خواهید پرداخت و همچنین از حرکت های ابتدایی بازی های پلتفرمر برخوردار هستید، مکانیزم هایی مانند پرش و دویدن، البته سیستم پرش بازی تحت تاثیر دویدن های شما قرار دارد و اگر در حال دویدن باشید میزان پرشتان بیشتر خواهد بود، اما در برخی اوقات هیچ دلیل منطقی برای پایین بودن سطح پرش شما برای رسیدن به یک سطح وجود ندارد و شما هرچقدر هم که تلاش کنید از پس آن بر نخواهید آمد، تنها راه حل در صورت وجود اینگونه مشکلات راه اندازی مجدد بازی است که میتواند مشکل را حل کرده و به راحتی از همان سطح پرش کنید که وجود مشکلات اینچنینی میتواند تاثیرات بسیار بدی را در تجربه بازیکن از بازی داشته باشد، بهترین قسمت گیم پلی بازی اما هماهنگی آن با فضای خواب است و چیزی که من در آن دوست داشتم شبیه بودن بسیار زیاد المان های مترویدوانیایی بازی با رویا ها و شکل کلی آن ها است، مخصوصا که اگر در آن ها مضطرب به نظر برسید.