نقد و بررسی Beat Me

سلام خدمت دوستان و همراهان عزیز وبسایت Parsjoy. با بررسی بازی Beat Me که در سال 2019 برای رایانه های شخصی منتشر و پس از آن نیز برای کنسول های نسل هشتمی در دسترس قرار گرفته است همراه ما باشید.

بازی های چند نفره همیشه از لذت و هیجان خاص خودشان برخوردار بوده اند. لذت تجربه یک بازی در کنار دوستان همیشه خوب و به یاد ماندنی خواهد بود. بازی های زیادی نیز در این راستا تولید و منتشر شده اند که شما در میدان های مسابقه ی مختلفی قرار خواهند داد. اما مگر تمام بازی های دو نفره جذاب هستند؟ مهم ترین عامل برای جذابیت اینگونه بازی های سیستم گیلم پلی آن ها بوده و همینطور اشکال نختلف و متنوع برای بازی، یا در غیر این صورت یک کمپین داستانی خوب برای تجربه یک همکاری لذت بخش. بازی هایی وجود دارند که توانسته اند با رعایت این فاکتور ها و مسائل دیگر به عناوینی فوق العاده بدل شوند اما از طرفی هم کم نیستند بازی هایی که نقص های زیادی را با خود به همراه داشته و علارقم برخی نقاط قوت بی نظیر در آن ها بازهم از ارائه یک تجربه لذت بخش و سرگرم کننده باز خواهند ماند.

بازی Beat Me نیز یکی از همین عناوین است. این بازی با وجود نقاط قوت و پتانسیل های بالای خود در ارائه یک تجربه لذت بخش اما از هیچ یک از آن ها استفاده درست و مشخصی نبرده و نه در قسمت تک نفره و نه در قسمت چند نفره خود اصلا کامل نیست. بازی بسیار بی محتوا و کسل کننده است. شما نمیتوانید انتخاب های زیادی داشته باشید و باید به دو حالت Deathmatch و حالت زنده ماندن بسنده کنید.

شما کنترل عروسک هایی را در اختیار دارید که باید به واسطه آن ها و بر اساس ویژگی نزدیک زن بودن و یا دور زن بودن به دشمنان خود حمله کنید. اولین قسمت کسل کننده بازی همین ویژگی های کم در بازی است. شما از یک نوع ضربه برای حمله به حریفان استفاده خواهید کرد و این نوع حمله به هیچ وجه قابل تغییر نیست. همچنین حالت های نزدیک و دور زن در بازی کاملا بالانس نیست و در بیشتر اوقات ممکن است بازیکنان نزدیک زن به راحتی شما را در بازی کشته و بار ها این کار را انجام دهند. به دلیل قابلیت های حرکتی محدود و پرس های کوتاه در بازی شما رسما نمیتوانسد از دست نزدیک زن ها فرار کنید و هنگامی که یکی از آن ها با خشونت هر چه تمام تر به سمت شما روانه میشود فقط یک راه دارید، آن هم زدن تیر به آن شخص است. اما متاسفانه مکانیزم نشانه گیری و بارگذاری تیر ها طولانی بوده و تا بخواهید اقدام به زدن کنید احتمالا شما مرده باشید.

جدای از این مساله بازی هیچ فکری برای حالت تکنفره نداشته و با اینکه تعداد مود های بازی های چند نفره نیز بسیار محدود است اما حالت تک نفره فقط به یک مود و آن نیز قسمت مقابله با دشمنان و موج ها برای زنده ماندن خلاصه میشود. البته این را هم باید بگویم که بازی در این مود آن هم به تنهایی بسیار سخت است و تعداد دشمنانی که به شما حمله ور خواهند شد بسیار زیاد بوده و شما به راحتی در بازی خواهید مرد.

در قسمت چند نفره آفلاین بازی نیز شما در دو حالت Deathmatch و همچنین همان مقابله با موج های دشمنان میتوانید به بازی بپردازید. بازی به صورت چند نفره میتواند کمی از سختی های حالت موج دشمنان کاسته و شما مدت بیشتری را در بازی دوام بیاورید و در قسمت Deathmatch نیز میتوانید به تعداد دو تا شش نفر در بازی بوده و با هوش مصنوعی و یا یکدیگر به مبارزه بپردازید و در قسمت آنلاین نیز دو قسمت Deathmatch و Team Deathmatch برای بازی وجود داشته که به جز کم بودن محتوای بازی که میتواند باعث خسته شدن شما شود سرور های آن نیز با مشکلاتی روبرو بوده و قالبا مدت زمان زیادی را برای وارد شدن به بازی باید تحمل کرده و همچنین در بیشتر اوقات تعداد بازیکنان در یک بازی به شش نفر نخواهد رسید.

موسیقی های بازی نیز چنگی به دل نخواهند زد و شکل بیشتر آن ها با دیگری تفاوت خاصی ندارند. در کل میتوان گفت که موسیقی های بی تاثیری در بازی گنجانده شده و در بیشتر اوقات توانایی انتقال هیجان یا استرس را به بازیکن مخواهد داشت اما آنچنان نیز بد نیستند. تنوع در جلوه های ظاهری اما خوب بوده و شما با طیف رنگی گسترده ای در بازی روبرو میشوید. همچنین انیمیشن های بازیکنان هنگام حمله و ضربه زدن هم خوب کار شده و تا حد قابل قبولی در بازی وجود دارد.