نقد و بررسی بازی Saborus

گاهی اوقات یک بازی ترسناک مستقل جدید از راه می‌رسد که نه تنها روان شما را آشفته می‌کند، بلکه به شکلی که انتظارش را ندارید، زیر پوستتان نفوذ می‌کند. Saborus که اکنون برای کنسول های ایکس‌باکس، پلی‌استیشن، نینتندو سوییچ و رایانه شخصی منتشر شده، یکی از این بازی‌ها است. این بازی ترسناک و مملو از احساسات، المان های ماجراجویی بقا را ارائه می‌دهد و شما را در یک کشتارگاه به عنوان یک مرغ وحشت‌زده که برای زندگی خود می‌جنگد، قرار می‌دهد. به نظرم این یک بازی عجیبو جسورانه است که بدون هر گونه هیاهو منتشر شد و حتی ممکن است یکی از غیرمعمول‌ترین بازی‌های ترسناک سال 2025 باشد.

در حالی که اکثر بازی‌های ترسناک شما را با سلاح‌ها یا قدرت‌های ماوراءالطبیعه توانمند می‌کنند، Saborus همه چیز را از شما می‌گیرد. در حین بازی واقعا احساس می کنید یک موجود کوچک و شکننده هستید و اینکه دائما شکار می شوید. کارگران کشتارگاه، ماشین‌آلات، حتی موجودات ژنتیکی منحرف که در تاریکی کمین کرده‌اند، همه به عنوان دشمنان شما محسوب می شوند و آرزوی مرگ شما را دارند.

حتی با نگاهی به دنیای بازی نیز می توانید به این حقیقت پی ببرید. محیط بازی از عناوین کلاسیکی مانند Resident Evil الهام گرفته شده است، اما لحن آن به همدلی وهم‌آلود Oddworld: Abe’s Oddysee نزدیک‌تر است. آن حس فرار در برابر همه احتمالات در اینجا بسیار زنده است، فقط این بار ترس عمیق‌تر می‌شود زیرا شما یک قهرمان نیستید، بلکه شما یک طعمه هستید.

ضمنا Saborus به جای تکیه بر ترس‌های ناگهانی، از طریق صدا، سرعت و محیط سرکوبگر، تنش ایجاد می‌کند. تسمه‌های نقاله مانند هیولاهایی که نزدیک می‌شوند، غرش می‌کنند. درهای فولادی در دوردست زوزه می‌کشند. وقتی هدفی پر دار هستید، صدای قدم‌ها رعدآسا به نظر می‌رسد. بدون هیچ ابزار جنگی برای تکیه کردن، منقار شما به طرز شگفت‌آوری مهم می‌شود – فشار دادن کلیدها، تکان دادن اشیاء و تعامل با محیط، هر بار با یک حرکت کوچک. فرار از کارگران و جاخالی دادن از ماشین‌آلات به یک حلقه اعصاب خردکن از آزمون و خطا و بداهه‌پردازی دیوانه‌وار تبدیل می‌شود.

گیم پلی بازی به شدت به جنبه کنترل مرغ می‌پردازد و تعاملات را به کارهایی محدود می‌کند که یک همتای واقعی قادر به انجام آنها است. این شامل دویدن و پنهان شدن از خطر، خرابکاری در وسایل الکترونیکی با استفاده از چنگال‌های تیز، حمل بسته‌های قدرت و سایر وسایل کوچک در چنگال منقارشان و خب، چیز دیگری فراتر از “هک کردن” رایانه‌ها با فشار دادن تصادفی دکمه‌های روی صفحه کلید نمی‌شود. از آنجایی که آنها پرواز نمی‌کنند، مستعد آسیب ناشی از سقوط نیز هستند که در نهایت به یکی از نقاط بحث‌برانگیز تبدیل می‌شود.

در بیشتر موارد، شما به محیط‌های بزرگ کارخانه‌ای هدایت می‌شوید و باید غلاف‌های برق درخشان را از دورترین نقاط پیدا کنید و از آنها برای روشن کردن بالابرهای قیچی و لیفتراک برای باز کردن مسیر استفاده کنید، در حالی که از کارگران کارخانه دوری می‌کنید. اگر آنها نگاهی اجمالی به شما بیندازند، شما را تعقیب می‌کنند، در این صورت می‌توانید پنهان شوید یا فرار کنید.

پریدن روی جعبه‌ها یک استراتژی مطمئن است، زیرا آنها نمی‌توانند به محض اینکه به ارتفاع بالا رسیدید، شما را بگیرند. بعداً، پادهای برق باید قبل از اینکه تمام شوند، شارژ شده و به مقصد خود منتقل شوند و اغلب برای ایجاد یک تله الکتریکی باید به پنل‌های الکتریکی آسیب بزنید – که دشمنان باید ابتدا به داخل آن کشیده شوند.

برای ایجاد تنوع، یکسری سکانس‌های تعقیب و گریز نیز در Saborus وجود دارد که عمدتاً به حفظ کردن خلاصه می‌شوند تا رفلکس‌های سریع. در حالی که نیمه دوم بازی بیشتر مضمون ترسناک دارد و شما را مجبور می‌کند در حالی که با یک دشمن وحشی جدید که به نور حساس است، دست و پنجه نرم می‌کنید، از میان انبوهی از لاشه‌های جویده شده عبور کنید.

در پایان، کاملا واضح است که پتانسیل یک تجربه ترسناک منحصر به فرد در بازی Saborus وجود داشته، اما این پتانسیل با ایجاد این حس که شما بیشتر شبیه یک موش آزمایشگاهی در یک هزارتو هستید تا یک مرغ درمانده که برای زنده ماندن تلاش زیادی می‌کند، هدر می‌رود. یا به دلیل محدودیت‌های بودجه یا فقدان جاه‌طلبی، ما با چیزی مواجه هستیم که ایده‌های یک ساعته‌اش به پنج ساعت کشیده شده و با طولانی شدن، به طور فزاینده‌ای قابل پیش‌بینی و خسته‌کننده می‌شود. با این حال، Saborus ممکن است غیرمتعارف‌ترین بازی ترسناک سال ۲۰۲۵ باشد