نقد و بررسی بازی The Precinct

بازی The Precinct یک بازی مستقل جاه‌طلبانه است که توسط استودیوی Fallen Tree Games ساخته شده و تحت نظارت شرکت ناشر Kwalee در13 مه 2025 برای همه پلتفرم ها و کنسول ها منتشر شده است. فضای داستانی این بازی در دهه ۱۹۸۰ در شهر Averno، یک محیط کوچک پر پیچ و خم و لذت‌بخش جریان دارد که به شما مجموعه‌ای بی‌پایان از جنایات تولید شده به صورت رویه‌ای را ارائه می‌دهد که باید از زاویه دید بالا به پایین متوقف شوند، که از این لحاظ یادآور نسخه های قدیمی سری بازی‌های Grand Theft Auto است. با نقد و بررسی این بازی تحسین برانگیز در ادامه با ما همراه باشید.

شما در نقش یک پلیس تازه‌کار به نام Nick Cordell ایفای نقش می‌کنید که توسط مجموعه‌ای از شخصیت‌های کلیشه‌ای دوست‌داشتنی، از کارآگاهان سرسخت گرفته تا جنایتکاران شرور، احاطه شده است. نیک در تعقیب قاتلان پدرش است، اما تنها راهی که او می‌تواند این پرونده را حل کند، رفتن به دل خیابان‌های شهر است.

برای روشن شدن موضوع، شما بازی The Precinct را به خاطر بررسی داستانش انجام نمی‌دهید. نکات داستانی از طریق صحنه‌های ثابت دیالوگ ها و پرتره‌محور ارائه می‌شوند و اگرچه طرح روایت داستان گاهی اوقات بسیار سرزنده و سرگرم‌کننده است، اما تنش روایی آن واقعاً هدف بازی نیست.

داستان اصلی به صورت تکه تکه روایت می‌شود و هر زمان که در گشت زنی‌های استاندارد خودتان شواهد کافی جمع‌آوری کنید، قفل ماموریت‌های جدیدی باز می‌شوند. با توجه به پویایی این گشت‌ها، بازی ساختار مناسبی دارد، اما تلاش برای یافتن شواهد که با تکمیل ماموریت ها به طور تصادفی کاهش می‌یابد، در پایان این کمپین 10 ساعته کمی خسته‌کننده به نظر می‌رسد.

اما همانطور که گفتم، جنبه های سندباکس The Precinct در صدر تجربه لذت بخش آن قرار دارند. هر روز در بازی با انتخاب مسیر گشت‌زنی توسط نیک و همکارش Kelly و حل جرایم در منطقه آغاز می‌شود. باز هم تاکید می کنم خود جرایم به صورت تصافی تولید می‌شوند؛ به طوری که یک دقیقه در حال صدور جریمه پارکینگ هستید، دقیقه بعد در حال تعقیب سارقان مسلح بانک وقت گذرانی می کنید.

در کل، گیم پلی بازی به طرز چشمگیری زنده و روان به نظر می‌رسد. چه در بزرگراه رانندگی کنید و چه در کوچه و پس کوچه‌ها، از هرگونه مزاحمتی در نزدیکی خود مطلع خواهید شد – و سپس باید سعی کنید کارها را طبق برنامه انجام دهید. تصور کنید: شما برای ماشین کسی که به سرعت غیرمجاز مشکوک است، آژیر می‌کشید. سپس او ماشین را نگه می‌دارد، شما او را از ماشینش پیاده می‌کنید و مراحل معمول پلیسی را طی می‌کنید که شامل بررسی سوابق کارت شناسایی‌ و آزمایش تنفس می شود.

کمی بعد متوجه می شوید او پاک است و به نظر می‌رسد که جریمه‌ی سرراستی در انتظارش است، اما بعد از او می‌خواهید که صندوق عقب ماشینش را باز کند – و حدس بزنید چه می‌شود؟ او دوباره به داخل ماشینش شیرجه می‌زند و فرار می‌کند. تعقیب و گریز با ماشین شروع می‌شود و پس از درخواست پشتیبانی، فراری آماده‌ی تسلیم شدن است. شما به آنها دستبند می‌زنید، مقداری مواد مخدر در صندوق عقب آنها پیدا می‌کنید و سپس از طریق منوی اتهامات بازی، آنها را به جرم داشتن کالاهای غیرقانونی، سرعت غیرمجاز و البته فرار از دستگیری جریمه می‌کنید. این همان پویای مورد نظر بازی The Precinct است که به آن اشاره کردم.

همه این اتفاقات در حدود دو دقیقه رخ می‌دهد و همین باعث می‌شود The Precinct بازی‌ای به مراتب جذاب‌تر باشد. هر یک از عواملی که توضیح دادم می‌توانند در لحظه تغییر کنند – هر جرمی کاملاً پویا است و با توجه و زدن ضربات صحیح به مظنونین، پس از اتمام گشت خود امتیاز تجربه بیشتری دریافت می‌کنید. و طبیعتاً، هشدارها همیشه به این راحتی پیش نمی‌روند.

وقتی صحبت از سلاح گرم می‌شود، از طریق مکانیک تیراندازی دو دسته‌ای این عنوان، به شما اجازه استفاده از نیروی کشنده داده می‌شود. اگرچه آرزو می‌کردیم که سیستم پوشش کمی بیشتر درگیرکننده بود – به دلایلی فقط می‌توانید پشت اشیاء مختلف رفته و تا کمر خم شوید – اما تیراندازی حتی در تنظیمات سختی پیش‌فرض، به طرز شگفت‌آوری پرتنش و کشنده است.در این مورد، باید به این نکته اشاره کنیم که بازی The Precinct چقدر فنی به نظر می‌رسد. به دلیل مکانیک‌های شاخه‌ای جرم، عادت کردن به کنترل‌ها کمی طول می‌کشد. بین به خاطر سپردن دکمه‌های مختلف برای اقدامات خاص و پیمایش گزینه‌های مختلف مربوط به اتهام از طریق منوهای ذکر شده، چیزهای زیادی برای پیگیری وجود دارد.

اما وقتی کمی با بازی آشنا شدید، ترکیب متعادل بازی از کارهای پلیسی نسبتاً استاندارد و اکشن تمام‌عیار فیلم‌های پلیسی، یک محیط سندباکس لذت‌بخش و سرگرم‌کننده را خلق می‌کند. هر وقت که برای شروع شیفت کاری خود از ایستگاه خارج می‌شوید، هیچ‌وقت دقیقاً نمی‌دانید با چه چیزی روبرو خواهید شد.

مانند هر عنوان سندباکس ارزشمندی، پتانسیل خنده و شادی در خیابان‌های شهر آورنو وجود دارد. در حالی که قرار است در روند این بازی سعی کنید مانند RoboCop عمل کنید و قانون را مو به مو رعایت کنید، ناگزیر مواقعی پیش می‌آید که همه چیز به گند کشیده می‌شود و تنها کاری که می‌توانید در مواجهه با فاجعه انجام دهید خندیدن است.

در واقع، هوش مصنوعی NPC‌ها می‌تواند به طرز درخشانی واکنش‌پذیر باشد و منجر به نوعی اثر دومینو شود که در آن کل محله‌ها به هرج و مرج تبدیل می‌شوند. به عنوان مثال، درگیری‌های مسلحانه می‌تواند به بزرگراه‌ها کشیده شود، جایی که مجرمان می‌توانند به اشتباه توسط ترافیک روبرو زیر گرفته شوند. ناگهان، تمام رانندگان اطراف وحشت می‌کنند، عابران پیاده برای نجات جان خود از دست وسایل نقلیه‌ی مزاحم فرار می‌کنند و شما چاره‌ای جز تماشای حیرت‌زده‌ی ماشین‌هایی که در نزدیکترین تقاطع تجمع می‌کنند، ندارید. هدف شما یک تصادف تمام‌عیار است – نمی‌توانید یک لکه‌ی جاده‌ای را دستگیر کنید – اما نمی‌توانید از این بابت عصبانی هم باشید.

در مجموع، The Precinct یکی از آن بازی‌هایی است که دقیقاً همان چیزی نبود که دنبالش بودم، اما در نهایت مرا متقاعد کرد که از آن به همان شکلی که هست لذت ببرم. گشت‌زنی در خیابان‌ها، رسیدگی به تماس‌ها یا فقط گشت زدن با ماشین پلیس واقعاً رضایت‌بخش است. چیزی که بیشتر از همه من را شگفت‌زده کرد این است که یک سیستم پیشرفت واقعی وجود دارد – مزایا، XP، سفارشی‌سازی تجهیزات، و می‌توانید با سرعت خودتان گشت بزنید و اینکه خیلی کمتر از آنچه فکر می‌کردم خطی است. برای یک تجربه خوب، بی‌نقص و واقعاً سرگرم‌کننده، بی‌شک ارزشش را دارد.