نقد و بررسی بازی TROLEU

به خوبی یادم می آید که در دوران نوجوانی، یک بار به طرز احمقانه‌ای کیف مدرسه‌ام را با تمام تکالیفم که انجام داده بودم، در اتوبوس حمل و نقل عمومی جا گذاشتم. وقتی متوجه این موضوع شدم، بلافاصله وحشت کردم، چون مطمئن بودم هیچ معلمی باور نمی‌کند که من تکالیفم را انجام داده‌ام، اما آنها را در یک وسیله نقلیه عمومی جا گذاشته‌ام. از آنجایی که فقط یک ساعت از این اشتباه ناشی از حواس پرتی گذشته بود، سریعا به همان وسیله نقلیه برگشتم و خوشبختانه کیف را دست نخورده یافتم. حالا، ممکن است بپرسید که چرا این مقدمه را بیان کردم؟ خب، چون اصلا امکان ندارد که چنین اتفاقی در بازی TROLEU بیفتد، زیرا تقریباً هر مسافر دیگری یا سعی در کلاهبرداری، دزدی یا شروع دعوا با شما را دارد.

TROLEU یک پیشفرض داستانی نسبتاً ساده دارد. شما نقش یک متصدی اتوبوس برقی بی‌نام و نشان را بر عهده می‌گیرید و وظیفه شما صدور بلیط برای مشتریان و دریافت وجه با دریافت پول نقد، کارت یا بررسی کارت‌های سالانه اتوبوس آنها است. با این حال، نیمی از این مشتریان شهروندان قانون‌مداری نیستند و با دادن پول یا کالای تقلبی سعی می‌کنند یواشکی سوار اتوبوس شوند. غافل از آنکه حواس شما به همه چیز هست و دستگیری آنها به عهده شماست.

اما اگر متوجه شدید کسی کار بدی انجام می‌دهد، نمی‌توانید مودبانه از او بخواهید اتوبوس برقی را ترک کند. این کار خیلی آسان می‌شود، نه؟ تنها راه برای بیرون راندن آنها این است که آنها را از وسیله نقلیه در حال حرکت با زور بیرون بیندازید یا بعد از اینکه حسابی کتکشان زدید، آنها را وادار به ترک اتوبوس کنید.

این خلاصه‌ی ماجراست، اما نکات بیشتری هم هست که باید در نظر داشته باشید. TROLEU با قوانین جدید، توقف‌های اجباری و خطرات مداوم، محدودیت‌هایی را کنار می‌زند که این سمفونی آشفته را ایجاد می‌کند و تجربه‌ای منحصر به فرد را رقم می‌زند. این بازی به یک بازی در مورد مدیریت زمان، کمک به مسافران و در عین حال تمیز کردن ریخت و پاش‌ها برای جلوگیری از لیز خوردن آنها تبدیل می‌شود. برخی وسایلی را در دست می‌گیرند که در صورت افتادن ممکن است بیفتند، که می‌تواند باعث هرج و مرج بیشتر شود، بنابراین بسیار به نفع شماست که همه چیز را مرتب نگه دارید.

مطمئنا پیش خودتان فکر می‌کنید این یک ایده کاملاً خنده‌دار و دیوانه‌وار به نظر می‌رسد، بله حق با شماست. برخی از افرادی که ممکن است در نهایت با آنها درگیر شوید شامل مادربزرگ‌های پیر، بچه‌های کوچکی که تاپ‌های تقلبی تیک‌تاک پوشیده‌اند و حتی مادرانی که نوزادی در آغوش دارند، می‌شوند. مثلاً، جداً، چه چیزی باعث می‌شود فکر کنید وقتی نوزادی را در یک دست حمل می‌کنید، در یک دعوا پیروز خواهید شد؟ و همه این اتفاقات تقریباً در ۱۰ دقیقه اول بازی رخ می‌دهد. از نظر اخلاقی، انداختن بچه‌های کوچک به وسط ترافیک شهری مشکوک به نظر می‌رسد، اما اگر قرار باشد برای این کار ساعتی حقوق بگیرم، حتما چنین کاری را انجام می دهم.

به عنوان یک رانند اتوبوس، هر بار که یک مسیر را کامل می‌کنید، به عملکرد خود نمره می‌دهید. نمره کلی توسط عوامل متعددی تعیین می‌شود، از جمله عدم ارائه جریمه، بیرون انداختن افراد اشتباه یا باختن یک دعوا. نه تنها این، بلکه در زمان‌های خاصی در طول مسیر، یک بازرس سلطه‌جو وارد وسیله نقلیه شما می‌شود و اگر کسی را بدون جریمه پیدا کند، سعی می‌کند شما را بیرون بیندازد و به بازی شما پایان دهد.

من این ترکیب مکانیک‌های گیم‌پلی را دوست داشتم که در آن باید اتوبوس را مرتب نگه داریم و مانند یک بازی اول شخص معمولی حرکت کنیم، اما به محض اینکه با مشتریان صحبت می‌کنیم، می‌توانیم دست‌هایمان را به صورت جداگانه حرکت دهیم تا اقلام و بلیط‌های خاصی را که نیاز داریم، برداریم. این کار کمک به آنها را سخت‌تر می‌کند، اما من از اینکه چقدر به هرج و مرج می‌افزاید، خوشم می‌آید.

کل قالب گیم‌پلی TROLEU ترکیبی عجیب و غریب از دو بازی Papers, Please و Night of the Consumers به ​​نظر می‌رسد، چرا که یک کار پیش پا افتاده را به یک عمل غیرقابل پیش‌بینی تبدیل می‌کند، جایی که اتفاقات غیرمنتظره به اتفاقات قابل انتظار تبدیل می‌شوند. این حلقه گیم‌پلی جذاب برای حدود یک ساعت یا بیشتر بسیار سرگرم‌کننده و خنده‌دار است. اما سپس طنز آن شروع به کاهش می‌کند و بخش زیادی از جذابیت بازی با آن از بین می‌رود. نکته دیگری که کمکی نمی‌کند این است که بسته به سطح مهارت شما، می‌توانید به راحتی این بازی را ظرف سه تا چهار ساعت تمام کنید، بنابراین در اینجا هم زمان اجرای طولانی وجود ندارد.

با این حال، شباهت‌های این بازی با Night of the Consumers به ​​همین جا ختم نمی‌شود، زیرا هر دو عنوان نیز از نظر گرافیکی همان حس را دارند، زیرا مدل‌های شخصیت‌ها از قالب چندضلعی استفاده می کنند که نوعی ظاهر کاریکاتوری و زننده را به همه آنها می‌دهد. نگاه کردن به آن ترسناک است، اما این ته رنگ کمدی را به هر چیزی که از نظر بصری روی صفحه اتفاق می‌افتد، اضافه می‌کند. من معمولاً طرفدار این نوع کارگردانی هنری نیستم، اما در مورد Troleu، کاملاً جواب می‌دهد.

در نهایت، وقتی صحبت از بازی TROLEU می‌شود، احساس نوعی سردرگمی می‌کنم. از یک طرف، ساعت اول گیم‌پلی را بسیار لذت‌بخش یافتم و باعث شد واقعا از ته دل بخندم. اما بعد از آن، بازی کردن برایم خسته‌کننده شد و شوخی‌ها تکراری شدند. فکر می‌کنم بازی‌های کمدی و شاد چیزی هستند که در حال حاضر در صنعت بازی به شدت مورد نیاز هستند، اما برای من، این بازی آن حس را القا نکرد. فکر نمی‌کنم به اندازه کافی گیم‌پلی اعتیادآور داشته باشد که شما را بارها و بارها به بازی برگرداند.