نقد و بررسی Story of a Gladiator

ای Story of a Gladiator چرا از من متنفری؟ جواب این سوال رو در ادامه نقد بازی Story Of Gladiator در سایت Pars Joy مطالعه کنید. تنها کاری که کردم وقف زمان نامحدود خود در این سیاره ی واقعی برای تو بود. من کاملاً به گیم پلی بزن بزن بقای 2 بعدی لذت بخش تو متعهد بودم ، با این حال تو مزد مرا با مرگ آنی و حس شکست که همراه با آن می آید ، دادی. زمان و دوباره چهرهی آواتار گلادیاتور من جلوی چشمانم دریده شد. با این حال ، علی‌رغم درد‌های احساسی ، باز هم به آغوش تو برمی گردم. من به این درد و لذت که با هم پیدا می‌کنیم معتاد شده‌ام.

این استعاره گسترده از طرف من کمی عجیب بود اما این دقیقاً حسی است که پس از بازی کردن خیلی زیاد این بازی دارم. متاسافانه این بازی شما را در نقش یکی از اعضای مانیکور شده ی فیلم Gladiators قرار نمی دهد. هچ لحظه ای در آن وجود ندارد که شما قدرتمند بوده و صرفاً به تفریح بپردازید ، بلکه به جای آن شما سربازی بوده که در میدان نبرد (Arena) شانس دوباره برای انتقام داده شده تا گلایداتور شوید. با وجود عنوان بازی ، این تمام داستانی است که خواهید دید ، این بازی از همان ابتدا تا اخرین دقایق ، یک بازی اکشن بزن بزن می باشد.

به طور کلی 32 نبرد وجود دارد که هر بار، بازی شما را در وسط یک میدان خونین قرار داده و موج هایی از دشمنان را برای کشتن شما می فرستد. وظیفه شما زنده ماندن بوده و جایزه ی شما تجربه و سکه بوده که می توان برای مهارت ها ، اسحله ها و زره های جدید استفاده کرد. غافل گیر کننده است که گلادیاتور شما تاوانایی خیلی کمی در ابتدا دارد ، چرا که تنها می تواند در یک محیط 2 بعدی مانور دهد و ضربات کم و حدودی به دشمنان بزند.

این کار را نیز نمی تواند برای مدت طولانی انجام دهد ، چرا که نوار استقامت به سرعت خالی شده و شما مثل سگی که سر خود را از ماشین بیرون می آورد ، بدرد نخور و ناتوان خواهید بود. با این حال اگر وقت بگذارید ، خیلی زود کهنه سربازی ماهر را فرماندهی می کنید ، از انگشتان پا تا سر پر از زره ، مجهز به سلاحی خارق العاده، در حالی که اینور و آنور می پرید و دشمنان را مانند فرشته ی مرگ سر می زنید.

هر چند این مورد در مراحل اولیه است ، تعداد زیادی از بازیکنان از بازی به خاطر این سختی زده شده و هیچ وقت باز نخواهند گشت. در سبکی که یادآور بازی های roguelikes و soulslike است ، بخشی از تجربه بازی مردن و باختن زیاد است. اگر مدوام اینکار را انجام دهید بالاخره منابع کافی را خواهید داشت تا کاراکتر خود را ارتقاء داده و شانسی برای زنده ماند در میدان نبرد داشته باشید.

با این حال ارزش سخت تلاش کردن را دارد همانطور که نبرد در این بازی خیلی زود درگیرکننده می شود و آنچنان عمیق شده که در هیچ بازی 2 بعدی بزن بزن مشابهی آن را تجربه نخواهید کرد. این موضوع را می توان در نوع دشمنان مشاهده کرد ، نه تنها در ظاهر تفاوت دارند بلکه برای هر کدام نیز لازم است عملکرد متفاوتی را در پیش بگیرید تا بتوانید آن ها را شکست دهید.

این سبب می شود که موج های حمله تبدیل به بازی معمایی شود ، بازی شما را مجبور می کند هنگامی که برای زنده ماندن حرکت می کنید ، بایستید و فکر کنید ، اینکه شما چگونه ترکیبی از دشمنان غیرقابل شکست را شکست خواهید داد؟ جواب تقریباً همیشه در پیکربندی درست  مهارت ها نهفته است. Skill point ها در صورتی که استفاده شوند ، قفل نمی شود و می توان برای سایر مهارت های مورد نیاز نیز استفاده کرد. انتقاد من از بازی کم و ناچیز است. از آنجایی که شما باید با مربی دیدار کنید تا مجدداً نبرد را شروع کنید ، چرا باید هر بار اجباراً صدای شیپور شروع را مدام گوش بدهید؟ همچنین این بازی هیچ گونه گیم مود مولتی پلیر یا محلی یا هر چیز دیگری را ندارد.