نقد و بررسی بازی Compass of Destiny: Istanbul

Compass of Destiny: Istanbul یک بازی ماجراجویی جدید و منحصر به فرد است که بازآفرینی تاریخی دقیق را با المان های فانتزی حماسی ترکیب می‌کند و شما را به تلاشی برای انتقام فرا می‌خواند که هم واقعیت و هم قلمرو رویاها را در بر می‌گیرد. در اصل این یک بازی نقش‌آفرینی جدید از استودیوی M11 و 5Deniz است که در سال 2023 برای رایانه های شخصی منتشر شده بود و اکنون در 29 آگوست 2025 راهی کنسول های نسل جدید Xbox و PS شده است.

داستان بازی در قرن هفدهم میلادی اتفاق می‌افتد. رویدادهای سیاسی و عوامل محیطی آن دوره با روایتی فانتزی ترکیب شده‌اند. شما یک اشراف‌زاده فقیر اهل ونیز هستید که در استانبول تبعید شده‌اید. کشف تصادفی یک قطب‌نمای مرموز، شما را در مسیر انتقام از فرمانده عثمانی که مسئول مرگ خانواده و رسوایی شماست، قرار می‌دهد.

شما بازی Compass of Destiny: Istanbul را با انتخاب درجه سختی شروع می‌کنید؛ یک حالت داستانی برای کسانی که نمی‌خواهند با بخش اکشن بازی دست و پنجه نرم کنند، در دسترس است. سپس یک شخصیت با چند گزینه اساسی می‌سازید و مسیری را انتخاب می‌کنید که در آمار مختلف امتیاز بیشتری به شما می‌دهد. می‌توانید بین قدرت، خرد و چابکی یکی را انتخاب کنید.

این ویژگی همچنین گزینه‌های بیشتری را در طول مکالمات در اختیار شما قرار می‌دهد. از آنجا که زبان اصلی بازی انگلیسی نیست، ترجمه فعلی کمی نامفهوم است و بسیاری از مطالب ترجمه نشده باقی می‌مانند. ضمنا، مکالمات را نمی‌توان رد کرد و باید منتظر بمانید تا حروف سفید به آرامی روی صفحه ظاهر شوند. اگر با دقت نگاه کنید، متوجه خواهید شد که حباب‌های گفتاری شامل جملات کامل هستند، اما حروف همگی سیاه هستند.

از لحاظ گیم پلی، بازی Compass of Destiny: Istanbul یک نقش‌آفرینی سنتی از نمای بالا به پایین است که در آن، می‌توانید در سراسر نقشه حرکت کنید، ماموریت ها را تکمیل کنید و با دشمنان بجنگید. سیستم نبرد می‌تواند برای برخی گیمرها ناخوشایند باشد، اما تا زمانی که استقامت کافی داشته باشید، اساساً یک بازی دکمه‌کوب است.

همه سلاح‌ها بلافاصله مجهز می‌شوند و می‌توانید در نبرد به سرعت بین آنها جابجا شوید. می‌توانید بین شمشیر و کمان جابجا شوید و هر کدام ضربات ویژه‌ای دارند که مانا مصرف می کنند. در طول بازی صرف نظر از کاری که انجام می‌دهید، آسیب خواهید دید، بنابراین بهترین استراتژی این است که چند بار حمله کنید، برای بازیابی استقامت بدوید واین روند را تکرار کنید.

البته، این فقط روی دشمنان ساده کار می‌کند. هنگام مواجهه با دشمنانی که از راه دور با کمان و اسلحه حمله می‌کنند، ترجیحاً مستقیماً به سمت آنها حمله کنید و سریع آنها را از پا درآورید. آنها کاملاً دقیق هستند و عملاً با هر حمله‌ای به شما ضربه می‌زنند. یکی دیگر از دشمنان خطرناک، به اصطلاح “دیوانه” است که حمله می‌کند و حمله‌ای منطقه‌ای انجام می‌دهد. تجهیزاتی که می گیرید، بر آمار قهرمان بازی تأثیر می‌گذارند. هفت نوع از آنها وجود دارد که توضیحات مرتبط با آنها را می‌توانید در پنجره‌های بازشو مناسب پیدا کنید.

علاوه بر اسلحه، قهرمان چندین نوع دیگر از اقلام پوشیدنی، از جمله حلقه، زره، چکمه و غیره را نیز مجهز می‌کند. در ابتدا، تجهیزات واقعاً به ارزش طلای خود وابسته هستند. اما بعداً، وقتی می‌توانید سکه جمع کنید، آسان‌تر می‌شود. چندین بازرگان در سطح شهر وجود دارند که تجهیزات عالی می‌فروشند.

آیتم‌بندی بازی بسیار ساده است، جایی که آیتم‌ها فقط به شما +XYZ آمار بیشتری مانند قدرت، انرژی، تحرک/سرعت و غیره می‌دهند. شاید بعداً آیتم‌هایی با قدرت‌های ویژه که در حال باز شدن یا ساخت‌وساز در اطراف من هستند، هم بیفتند، اما شک دارم. علاوه بر این، کل سیستم معامله‌گری فروشگاه/NPC خیلی احمقانه است. شما وارد فروشگاه‌ها می‌شوید و به جای صحبت با یک NPC که رابط کاربری خودش را دارد و می‌داند چه چیزی می‌فروشد، در اتاق پرسه می زنید و با هر کالای خاص برای فروش جداگانه تعامل می‌کنید. من همچنین راهی برای فروش پیدا نکردم. من می‌توانم تمام خرده ریزها و سایر خرت و پرت‌هایی را که غارت کرده‌ام اما در قسمت‌های اولیه قابل کاوش استانبول پیدا نکرده‌ام، خالی کنم.

همچنین دیگر ایراد اصلی بازی این است که سیستم پیشرفت شخصیت ها فوق‌العاده احمقانه است. شما با تکمیل رویدادها و انجام کارهای خوب دیگر شهرت کسب می‌کنید، اما به هر دلیلی شهرت من به صفر می‌رسد (شاید بعد از اینکه می‌میرم و بارگذاری می‌کنم). شما همچنین مهارت‌های جدیدی را (و در واقع تعداد بسیار کمی از آنها وجود دارد) از “دنیای دیگر”/بعد دیگر باز می‌کنید، اما اگر بمیرید، باید دوباره قفل آن مهارت را باز کنید.

علاوه بر این، مبارزه با دشمنان در آن بعد دیگر، روح‌ها را از دست می‌دهد (یک منبع مرتبط با پیشرفت/باز کردن قفل) اما اگر بمیرید، دو گزینه برای احیا وجود دارد: احیا بدون روح یا با نگه داشتن روح‌هایتان. انتخاب گزینه‌ای که ظاهراً به شما امکان می‌دهد روح‌هایتان را نگه دارید، هیچ یک از آنها را نگه نمی‌دارد، بنابراین باید بروید و آنها را دوباره خرد کنید. اما بزرگترین مشکل این است که ما فقط می‌توانیم به جایی که آن روح‌ها را پس از مرگ صرف می‌کنیم برسیم و آن گزینه احیا را انتخاب کنیم، اما همانطور که گفتم، آنها واقعاً پس از احیا در جایی که قرار است آنها را صرف کنیم، منتقل نمی‌شوند.

Compass of The Destiny: Istanbul با دقت توسعه یافته است، اما مانند هر بازی دسترسی اولیه، چند کاستی دارد. به برداشت‌های من از بازی فکر کنید که نه مثبت و نه منفی، بلکه خنثی است. ممکن است برخی از شما آن را دوست داشته باشید، در حالی که اکثریت قریب به اتفاق ممکن است از تجربه این بازی ناامید شوند.