نقد و بررسی بازی TAPE: Unveil the Memories

بیان یک داستان از طریق مجموعه ای از رویدادها و محیط های عجیب و غریب وظیفه ای است که هر خالق یک ترس روانی به عهده می گیرد. ساده نگه داشتن آن و قرار دادن عناصر وحشت در موقعیت و رویدادهای مختلف به جای استفاده از محیط و ترس های ناگهانی، مسیری است که استودیو Black Chili Goat در ساخت آخرین عنوان خود، TAPE: Unveil the Memories، طی کرد. عنوانی که توسط شرکت Sony Interactive Entertainment España حمایت مالی شد و اکنون در Steam و PlayStation و نینتدو سوئیچ در دسترس است. قبل از اینکه خودتان وارد ماجراجویی شوید، بیایید در این مقاله نقد و بررسی از وب سایت Pars Joy، به این موضوع بپردازیم که از این بازی نسبتا ترسناک چه انتظاراتی داریم.
در مورد داستان بازی TAPE: Unveil the Memories می توان گفت پس از بیدار شدن از خواب که ناگهان خود را تنها در خانه می یابید، با نگاهی کوتاه به اطراف خانه، نواری با برچسب “Para Iria” روی آن پیدا می کنید. کنجکاو می شوید که چه کسی یک نوار برای شما گذاشته است و به همین علت آن را در پخش کننده VHS قرار می دهید و می بینید که پدرتان روی صفحه می آید. درست بعد از اینکه او شما را “ستاره کوچک” خود خطاب می کند، به سرعت خود را در مکانی عجیب و غریب می یابید که نمی دانید چه خبر است.

طولی نمی‌کشد که نوار دومی را پیدا می‌کنید که پدرتان دوباره ظاهر می‌شود، این بار از شما کمک می‌خواهد تا او را از محلی که در آن قرار دارد، بیرون بیاورید. اکنون هیچ جای دیگری برای رفتن و هیچ راهی برای بازگشت به خانه شما وجود ندارد، بنابراین حتی اگر اکنون می ترسید، فقط یک راه برای حرکت دارید و آن هم حرکت رو به جلو است. حداقل اکنون هدفی دارید که شما را نیز هدایت کند.
از لحاظ گیم پلی، با توجه به اینکه معماهای بازی TAPE: Unveil the Memories همگی به دوربین فیلمبرداری قدیمی شما یعنی Super8 به عنوان ابزار اصلی برای تکمیل نیاز دارند، مدت زیادی از بازی نمی گذرد که این دوربین را پیدا می کنید. از اینجا، شما قادر خواهید بود اشیای مختلف را به جلو و عقب در زمان ببرید و اطلاعات مهمی را در مورد آنها به دست آورید. اشیا یا آیتم‌هایی که می‌توانید روی آن‌ها از دوربین استفاده کنید، فقط زمانی نشان داده می‌شوند که در محدوده دید دوربین هستند، اما حداقل تشخیص آن‌ها بسیار آسان است، زیرا درخشندگی روشن و کمی روی هم دارند.
چند پازل اول نسبتاً ساده هستند و عمدتاً به شما نشان می دهند چگونه از دوربین خود استفاده کنید. با پیشرفت در بازی، پازل ها پیچیده تر می شوند. برخی از آیتم ها با یکدیگر همپوشانی دارند که باید در طول زمان در یک الگوی خاص جابجا شوند، زیرا نمی توانند از روی یکدیگر عبور کنند و مسیرهای یکدیگر را مسدود کنند، همراه با درگاه هایی که باید با کنار هم قرار دادن یک در یا به سادگی جابجایی درب از یک مکان به درگاه خالی یا مسدود شده ساخته شوند.

البته یک بخش تصاعدی از پازل های حرکت اشیا با کنترل زمان وجود دارد و آن زمانی است که شما باید مسیر خود را تنظیم کنید تا بتوانید از آن مکان ها عبور کنید. شما نمی توانید جسمی را که روی آن ایستاده اید یا لمس می کنید حرکت دهید و با پیشرفت در داستان، قطعا حل کردن آنها سخت تر و سرگرم کننده تر می شوند.
به غیر از یافتن مسیرها و حل پازل ها، دشمنی خواهید داشت که باید از آن اجتناب کنید. اگر این موجود عظیم الجثه شما را بگیرد، مرگ حتمی است و در این صورت بازی شما را در یک منطقه امن در نزدیکی جایی که زمانی که گرفتار شده بودید، باز می گرداند. شما به سادگی باید از خط دید این هیولا که با یک پرتو قرمز بزرگ نشان داده می شود دور بمانید. با این حال، اگر باید خیلی سریع از کنار او بگذرید و دقیقاً می دانید کجا باید بروید، یا شاید گرفتار شده اید و می خواهید مطمئن شوید که فرار می کنید، می توانید با همان دکمه هایی که برای جابجایی زمان با دوربین استفاده می شود، با دوربین به موجود آسیب برسانید. انجام این کار برای یک لحظه کوتاه، شما را صحیح و سالم نگه می دارد، زیرا در این حالت هیولا گیج می شود.

زیبایی شناسی این بازی چندان مناسب مضمون ماجراجویی آن ارائه شده است. من منتقدی نیستم که دنبال واقع گرایی یا هر چیز دیگری باشم، اما این عنوان تقریباً یک بازی کارتونی به تمام معنی بود. این سبک هنری برای چنین بازی ای مناسب نیست و ای کاش سازندگان تصمیم دیگری می گرفتند و سبک سه بعدی اصلاح ناپذیر را پیش می گرفتند. از نظر موسیقی، بازی به خوبی تنظیم شده است.

نحوه راه اندازی موسیقی بازی در ابتدا کمی آزاردهنده بود، زیرا برای اتاق های خاص موسیقی متفاوتی وجود داشت و در این لحظات بازی از شما می خواهد که در اتاق به دنبال معماها و مسیرها بگردید، یا اگر گم شوید ممکن است خودتان این کار را انجام دهید. تغییر دادن موسیقی بیش از یک بار هنگام استفاده از یک مسیر نسبتاً کوتاه آزاردهنده است، اما این روندی است که در بازی ثابت است. بهتر بود موسیقی به جای اینکه در هنگام ورود به اتاق ها پخش شود، مطابق با مناطق و لحظات کلی بازی باشد. با اینکه این بازی کاملا بی عیب و نقص نیست، ولی مطمئنا تجربه ای لذت بخش در سبک خود ارائه می دهد.