نقد و بررسی Smash Rush

Smash Rush یک بازی دونده اولش شخص می باشد که شما سعی می کنید در یک راهروی بی پایان مدور زنده بمانید. شما به طور مدوام با جلو رفتن امتیاز کسب کرده و می توانید برای امتیاز اضافی دیوار های کریستالی و حباب ها را خرد کنید. دیوار ها معمولاً 100 امتیاز داده و حباب ها 33 امتیاز همرراه به مسیری برای دنبال کردن. وقتی که به مانعی برخورد بکنید، دویدن شما تمام شده و امتیاز شما ثبت می شود. برای مطالعه بررسی این بازی جذاب در سایت پارس جوی بمانید.

همچنین leaderboard برای ثبت بیشترین امتیاز های شما وجود دارد اما برای استفاده از آن نیاز به متصل بودن به اینترنت می باشد. خوشبختانه این بازی بدون خریدن سرویس آنلاین Nintendo Switch نیز قابل دسترسی می باشد. هر چند شما تنها 11 امتیاز اول را می توانید ببینید پس ممکن است همه امتیاز ها را ببینید یا نه.

این بازی با لمس کردن چپ و راست برای اینکه چه در جهت ساعتگرد و چه در جهت پادساعتگرد بچرخید ، بازی می شود. Smash Rush در ابتدا به طرز شگفت آوری آهسته بوده و بتدریج سرعت بازی بالارفته ، اما به مرور زمان این بازی حتی برای بازیکنان بی تجربه نیز بسیار ساده و آسان می شود.

برخی نواحی خطرناک نیز وجود دارد که عبور شما از این راهرو را سخت تر می کند. به مرور زمان هر چه بیشتر پیش بروید طبیعتاً نواحی خطرناک بیشت و بیشتر می شوند. یک خطر باد آبی درخشان است که مرا به سمت راست مجبور می کند و نیرویی از سمت راست نیز مرا به سمت چپ مجبور می کند. این هل دادن ها به عقب و جلو چندین بار اتفاق افتاد و سبب چندین بار مرگ من شد.

برخی دور ها به بدترین شکل تصادفی ممکن ارائه می شوند. دروغ چرا ، من دور جدید را شروع کرده و درست یک ثانیه بعد ، به دیواری برخورد کردم که از ناکجا آباد یکدفعه جلوی من ظاهر شد بدون اینکه زمانی برای واکنش داشته باشم و بعد ها توپ های غلطان قرمزی را دیدم که می خواستند مرا زیر بگیرند.

احتمالاً بدترین جنبه ی خطرات تصادفی شده ، چگونگی قرار گیری آن ها در ارتباط با طراحی بهتر یا بدتر هر دور می باشد. مثلاً ، حباب هایی که به شما امتیاز می دهند معمولاً یک مسیر خطی را تشکیل می دهند ، اما ممکن است دیوار یا خطر در وسط یا انتهای این مسیر باشد. این سبک طراحی به نظر نمی رسد از روی انتخاب باشد ، اما فکر می کنم این موضوع گیم پلی بازی را مانند حلقه های تکراری می کند تا گرفتن امتیاز های بیشتر سخت تر بشوند. به غیر از هسته اصلی گیم پلی ، این بازی چیز دیگری برای ارائه ندارد. نه اسکینی ، نه تمی. با این حال این بازی صرفاً یک بازی ساده و بسیار آسان برای یادگیری می باشد ، امروزه اینگونه بازی ها بسیار کم رنگ می باشند.

یکی از چیز هایی که درباره ی Smash Rush دوست داشتم این بود که بازی (یا بهتر است بگویم صدای ربات مونث) وقتی برای مدت طولانی بی حرکت بودم ، از من می پرسید که “آیا داخل بازی هستم”. اما این ممکن است آزاد دهنده باشد وقتی هر دو دقیقه اگر بازی باز باشد این صدا را بشنوید. بازی همچنین لیستی از اینکه چه چیزی دقیقا باعث کشته شدن شما شده ، ارائه می دهد ، پرتو لیزری یا دیوار ابسیدین. این نکات جزئی باعث نمی شود که بازی Smash Rush بدرخشد اما آن ها برای کمی تنوع قرار گرفته اند و نه چیز دیگر.