نقد و بررسی My Maitê

در این نقد و بررسی برای شما همراهان گرامی Pars Joy به تحلیل بازی My Maitê خواهیم پرداخت که یک پلتفورمر دوبعدی پیکسل آرتی توسعه یافته توسط Urantia Games و منتشر شده توسط Ternox، روی Nintendo Switch می‌باشد.

بازی‌های دو بعدی پلتفورمر که با استفاده از گرافیک پیکسل آرت طراحی می‌شوند، اخیرا بسیار در بازار بازی‌های دیجیتالی به چشم می‌خورد. علت محبوبیت بسیار زیاد این بازی‌ها این است که طراحی سیستم‌های بازی در یک بازی پلتفورمر دو بعدی ساده کار چندان سختی نیست و همینطور استفاده اکثر بازی‌های مستقل از پیکسل آرت به این دلیل است که متحرک‌سازی تصاویر پیکسلی ساده‌تر است و در موارد مینیمال، حتی نیاز به یک انیماتور حرفه‌ای ندارد و آرتیست بازی خودش می‌تواند آنچه خلق کرده است متحرک سازی کند.

اما چیزی که بازی‌های خوب را در این دریای بی‌کران بازی‌های پیکسل‌ آرتی پلتفورمر از دیگر عناوین متمایز می‌کند، انسجام و یکپارچگی اثر به عنوان یک تجربه برای مخاطب است. این یکپارچگی باید بین عناصر مختلف بازی هم‌بستگی بوجود بیاورد تا مخاطب ارتباط عمیقی با آنچه تجربه می‌کند شکل دهد. اما بیشتر عناوین این سبک، با اینکه تجربه آن‌ها خالی از لطف نیست، در خلق یک اثر یکپارچه با چالش‌های جدی رو به رو می‌شوند. اما My Maitê تا چه حد موفق بوده تا یک اثر یکپارچه و تجربه‌ای خوب برای مخاطب خلق کند؟

My Maitê یک پلتفورمر دوبعدی بسیار ساده است که درونمایه‌ای با تمرکز بر رابطه پدر و دختر دارد و پیش از اینکه بازی را تجربه کنید، شاید تصور کنید که این درونمایه پتانسیل بسیار زیادی برای ارائه یک داستان عمیق دارد که می‌تواند به خوبی در یک بازی پلتفورمر دو بعدی بگنجد، با این‌حال هنگامی که بازی را تجربه می‌کنید، متوجه می‌شوید که این تِم در همین حد باقی می‌ماند و داستان این پلتفورمر را فراتر از آنچه که هست نخواهد برد.

Maitê دختر باهوشی است که به ماه رفته است و حالا وظیفه پدر اوست که با عبور از موانع و پرش از پلتفورمی به پلتفورم دیگر، در حالی که سعی می‌کند تا بدون برخورد به موانع کشنده و یا پایین افتادن از روی پلتفورم‌ها به نقطه هدف برسد، Maitê را روی دوش خود سوار کند و به زمین برگرداند. در تمامی مراحل این تنها هدفی است که شما دنبال می‌کنید و گیم‌پلی از تنوع و عمق چندانی برخوردار نیست و به طور تضمینی، با تمامی کلیشه‌های ژانر که از ابتدای اختراع شدن ژانر پلتفورمر دوبعدی در تمامی عناوین دیده‌اید، رو به رو خواهید شد!

در طی ۵۰ مرحله‌ای که در بازی طراحی شده است، شما با هیچ نوآوری‌ای جز موانع جدیدتر (که تعداد آن‌ها بسیار محدود است) رو به رو نخواهید شد و به طور کلی بازی فراتر از ارائه یک تجربه پلتفورمر دوبعدی معمولی نخواهد رفت و حتی چالش‌های جدیدی که در مراحل بالاتر معرفی می‌شوند، همه را به همین شکل یا شکل دیگری احتمالا مخاطب تجربه کرده است. هنگامی که توسط یک مانع از بین می‌روید یا از روی پلتفورم‌ها به پایین پرت می‌شوید، بازی بدون معطلی شخصیت پدر را در نقطه‌ای که ابتدای مرحله از آنجا آغاز به حرکت می‌کند قرار می‌دهد و هیچ زمانی صرف لود کردن دوباره چیزی نخواهد شد، که در مراحل چالش برانگیز بازی نقطه قوت محسوب می‌شود.

روایتی در بازی وجود ندارد که درونمایه و پیش‌زمینه جالب بازی را بسط دهد و از این رو نه دلیل مشخصی برای بودن Maitê روی ماه وجود دارد، نه طی ۵۰ مرحله بازی قرار است اِلِمانی در ادامه پیش‌زمینه «پدری که به فضا می‌رود تا دخترش را به زمین برگرداند» به مخاطب ارائه می‌شود.

گرافیک بازی با پیکسل‌ آرت پیاده سازی شده است و از کیفیت بسیار خوبی برخوردار است، همینطور انیمیشن‌های بازی به خوبی پیاده شده اند و محیطی که در بازی تجربه می‌کنید زیبا و دلنشین است و البته لطافتی که در انتخاب رنگ‌ها و نحوه طراحی Maitê و پدر فداکارش، کاملا با درونمایه لطیف بازی هماهنگ است.

موسیق و صداگذاری بازی نیز در سطح خوبی اجرا شده است و از کیفیت بالایی برخوردار است، با این حال ممکنه است سلیقه تمامی مخاطبین را در بر نگیرد.

My Maitê با اینکه درونمایه‌ای زیبا دارد و مکانیک‌های پلتفورمینگ آن نیز بسیار خوب طراحی شده است، در کنار یک طراحی گرافیکی زیبا و لطیف با انیمیشن‌های خوب، بازی‌ای است که در مجموع نمره قبولی و کمی بالاتر را دریافت می‌کند، اما در بازار شلوغ بازی‌های پیکسل‌آرتی، آن‌چنان اثر شاخصی به حساب نمیاید و تنها یک پلتفورمر دوبعدی دیگر است که با سلیقه زیاد و نوآوری کم اجرا شده است.