نقد و بررسی بازی Full Quiet

بزرگ شدن در دهه 80 میلادی به این معنی است که من بازی‌های پیکسلی زیادی را بازی می‌کردم و خوشبختانه موفق شدم بیشتر عناوین کلاسیک و رترو متعلق به کنسول های قدیمی را تجربه کنم. اگر شما جزو مخاطبین جوان هستید، با اندکی جستجو و تفحص متوجه می شوید که بیشتر بازی‌های متعلق به دهه 80 میلادی جزو عناوین پیکسلی دوبعدی بودند که کنترل های فوق العاده ساده ای داشتند و در آنها یا فقط به جهت های چپ و راست می‌رفتید و یا بالا و پایین. با اینکه شاید بتوانید بازیهای سه بعدی را بیابید که به این دوره تعلق داشتند، اما اکثر آنها با استقبال نه چندان جالب پلیرها روبرو می شدند و از لحاظ سودآوری وضعیت جالبی نداشتند.

اما امروزه به‌ویژه در بازار بازیهای مستقل، بسیاری از توسعه‌دهندگان را می‌یابیم که سعی می‌کنند در محصولات جدید خود به نوعی همان ظاهر و حس کلاسیک بازی‌های قدیمی را به تصویر بکشند، زیرا نوستالژی این عناوین یک چیز اعتیادآور است و موردی نیست که بتوان آن را فراموش کرد. Full Quiet یکی از این بازی هاست که بر اساس عناوین کلاسیک سبک کنسول NES مانند Mario Brothers ساخته شده و شباهت های زیادی با بازی های آن دوران دارد. پالت‌های رنگی محدود، گرافیک‌های مبتنی بر مدل سازی دوبعدی، حرکت خطی قفل‌شده در صفحه با مکانیک های ساده، همگی جزو ویژگی های اصلی بازیهای پلتفرمر دهه 80 و 90 میلادی بودند. اما آیا این عنوان جدید می تواند حس دلتنگی من را پر کند و من را به آن دوران طلایی و خاطره انگیز بازگرداند؟ در این مقاله نقد و بررسی به این سوال پاسخ خواهیم داد.

Full Quiet یک بازی اکشن ماجراجویی اسکرول جانبی و مترویدوانیا است که در اصل برای اجرا بر روی سخت افزار واقعی کنسول NES ساخته شده است، اما روی کنسول های نسل فعلی از جمله نینتندو سوئیچ و رایانه شخصی نیز قابل اجرا می باشد. همچنین به هیچ وجه به کوتاهی بازیهای کارتریج معمولی قدیمی نیست و با زمان اجرای 20 ساعته خود، می توان آن را در زمره عناوین نقش آفرینی نیز قرار دارد.

با کمی بازی کردن، شک ندارم که متوجه می شوید این بازی بسیار طولانی است، به خصوص اگر در پازل های آن گیر کرده باشید که تعداد زیادی از آن وجود دارد. اوضاع جایی دشوارتر می شود که Full Quiet نکات کمی در مورد نحوه حل آنها ارائه می دهد، به غیر از داشتن یک “راهنمای بازمانده” و یک کتابچه راهنمای دیجیتال، هیچ چیز در بازی شما را در دست نمی گیرد که بخواهید روی آن حساب کنید.

داستان بازی شامل این سناریو می شود که به دنبال پسر گم شده خود بگردید. Pap، یکی از قهرمانان بازی، یادداشت هایی را در طول مسیرهای مختلف برای شما به یادگار می گذارد تا بتوانید داستانی از آنچه در جنگل رخ داده است، به شما نشان دهد. استفاده از تجهیزات رادیویی که با ورود به ایستگاه های رادیویی قفل شده، قفل آن را باز می کنید، اطلاعات بیشتری در مورد داستان به شما می دهد و به تدریج یاد می گیرید که چگونه پاپ و دوستان رادیویی اش جنگل را از موجوداتی که اکنون در آن پرسه می زنند محافظت می کنند.

دشواری در Full Quiet حداقل می توان گفت چالش برانگیز است. چند تلاش اول من منجر به بارها مردن می شود، عمدتاً به دلیل نداشتن آموزش و دانستن آنچه انجام می‌دهم و همچنین به دلیل اینکه تعداد دشمنان بسیار زیاد است. با این حال، می دانم که اغلب بازی های دهه 80 و اوایل دهه 90 فوق العاده دشوار بودند و این موضوع واقعا قابل درک است.

پازل ها نیز بخش عمده ای از گیم پلی را تشکیل می دهند که البته برخی از آنها می توانند آزاردهنده باشند. پازل هایی که از شما می خواهند با رادیو و سایر تجهیزات کار کنید، بسیار سرگرم کننده هستند. آنها پازل های منطقی جالبی هستند و اغلب به یک صفحه کاغذ نیاز دارند. آنها جالب، خوش ساخت و از نظر موضوعی مرتبط هستند. اما متأسفانه نوع دیگری از پازل وجود دارد که یک مینی بازی مکرر تعمیر سیم را شامل می شود (دقیقا مانند هک کردن مدارهای بازی Bioshock) که از شما می خواهد با اتصال انتهای سیم ها یک مدار را کامل کنید. این مینی بازی یک پنجره فوق العاده کوتاه برای تکمیل آن دارد و در صورت شکست به سلامت آسیب می زند.

از نظر بصری، Full Quiet بازی‌های مبتنی بر مدل سازی های دوبعدی دهه 80 را به خوبی شبیه‌سازی می‌کند و پالت های رنگی محدودی را که در آن زمان در ارتباط با طراحی محیط‌ها، دشمنان، آیتم‌ها و مکانیک‌ها استفاده می‌شد، با موفقیت به تصویر می‌کشد و در این زمینه باید تیم طراحی بازی را تحسین کرد. از لحاظ جلوه های صوتی، این عنوان از رویکرد صوتی مبتنی بر چیپ تون های شبیه به کنسول NES در اواخر دهه 80 استفاده می کند و به همین دلیل، صداگذاری در طول بازی بسیار عالی انجام شده و صداهای حداقلی برای موسیقی، محیط، دشمنان و اقدامات انجام شده وجود دارد. هر ناحیه از موسیقی جدیدی استفاده می کند، اما مشکل اینجاست که یک حلقه ساده است که بارها و بارها استفاده می شود و به همین علت می تواند آزاردهنده شود.

در کل من به شدت تحت تاثیر این بازی قرار گرفتم، زیرا با توجه به تمام محدودیت‌هایی که کنسول NES اعمال می‌کند، باور نکردنی است که توسعه‌دهندگان چه کاری توانسته‌اند از نظر ایجاد چنین ماجراجویی جوی انجام دهند. اگر بتوانند با انتشار بروزرسانی هایی مشکلات عمده آن را برطرف کنند، با یک اثر فوق العاده روبرو خواهیم بود که مطمئنا ارزش وقت گذاشتن را دارد.