نقد و بررسی بازی Doom and Destiny Worlds

Doom & Destiny Worlds یک بازی بسیار زیبا است که تمام خوبی های دو عنوان قبل را در خود جای داده و سعی می کند آن را در یک زمینه متفاوت و جاه طلبانه وارد کند: دنیایی باز، بدون مسیر، با عناصر سندباکس، کشاورزی و اجزای کاردستی، همه اینها با امکان بازی در حالت کوآپ چند نفره بسیار لذت بخش تر می شود. با این حال خالی از ایراد نیست و به نظر می رسد فقط سعی می کند کارهای زیادی انجام دهد و در نهایت همه آن را ضعیف انجام می دهد.

نسخه اول این بازی در سال 2011 عرضه شد و به یک عنوان نسبتا موفق تبدیل شد. نسخه دوم تحت عنوان Doom & Destiny Advanced در سال 2016 منتشر شد و توانست روند موفقیت آمیز عنوان قبلی خود را تکرار کند. اما با اینکه Doom & Destiny Worlds با دو عنوان قبلی خود متفاوت است و ایده های جدیدی دارد، ولی در اجرای آنها با مشکل روبرو شده و نتوانسته عنوانی برجسته در فرانچایز خود شناخته شود. با نقد و بررسی این بازی با ما همراه باشید.

این بازی از نظر وسعت با نسخه های قبلی خود تفاوت‌های چشمگیری دارد، زیرا این بار عناصر کاردستی و جهان باز و حالت co-op نقشی محوری را در گیم پلی ایفا می کنند. در بخش داستانی Doom & Destiny Worlds، چهار دوست به نام های مایک، جانی، فرانسیس و نایجل در امتداد یک خط ساحلی ناشناخته از خواب بیدار می شوند بدون اینکه به یاد داشته باشند که چه کسی هستند یا چگونه به آنجا رسیده اند. بازی از همینجا شروع می شود و اکنون شما باید گروه خود را جمع آوری کنید، (چه به صورت انفرادی یا حداکثر 4 بازیکن در حالت co-op محلی) بار سفر خود را ببندید و به دنبال پاسخ هایی باشید که ذهن شما را به خود مشغول کرده است.

از لحاظ گیم پلی، این بازی یک عنوان RPG با گرافیک پیکسلی و در عین حال با ظاهر کلاسیک است که شباهت زیادی با بازی OG Zelda دارد. شما آزاد هستید تا یک دنیای جهان باز را که از بیوم های متفاوتی به شکل بیش از 50 جزیره تشکیل شده است، کاوش کنید. همه این محیط ها تعاملی هستند و مملو از مواد اولیه ای است که به کمک آنها می‌توانید آیتم‌هایی را بسازید و از این طریق لول شخصیت های بازی را افزایش دهید و روند طولانی پیشرفت شخصیت‌ها را آغاز کنید. علاوه بر عناصر اکتشاف، Doom & Destiny Worlds از المان های مبارزه ای نیز استفاده می کند که ساختار مبارزات آن مبتنی بر نوبت است، اما به صورت بلادرنگ انجام می شود و به خوبی در ساختار بازی کار می کند. در مورد عناصر سندباکس بازی نیز می توان گفت شما بلوک‌های مختلفی برای ساختن پله‌ها و همچنین برای رسیدن به مکان‌های مرتفع یا عبور از دره‌ها ایجاد می کنید.

تعداد مواد، سلاح ها، زره ها و دشمنان بسیار زیاد است و به شما این امکان را می دهد تا طبق سلیقه خود یک گروه ایجاد کنید. همچنین موقعیت‌ها و پازل‌هایی که در جزایر مختلف با آن‌ها مواجه می‌شوید، شاید کمی تکراری باشند، اما اغلب دارای پیچ و تاب اضافی هستند که تجربه را سرگرم‌کننده و خسته‌کننده نمی‌کند، و با داشتن اطمینان از قوانین دقیقی که باید به آنها مراجعه کنید.

نکات منفی قابل توجهی در بازی وجود دارد. در درجه اول باید به مکانیک دوام (durability) آزار دهنده اشاره کنم. نه تنها در Doom and Destiny Worlds، به نظر من این مکانیزم تقریباً در هر بازی دیگی به این سبک یک مانع آزاردهنده برای سرگرمی است، به موجب این مشکل، مدیریت خرد موجودی آیتم ها دیگر لذت بخش نیست و این به نوبه خود تاثیر منفی روی روند گیم پلی می گذارد.

مورد دیگر مربوط به طنز به کار رفته در بازی است که به نظرم در این نسخه کاملا سلیقه ای است و با اینکه در این مورد با نظر اکثر منتقدین مخالفم، چیز طنزی در این بازی یافت نمی شود که حتی برای مدت کوتاهی هم که شده، واقعاً سرگرم کننده باشد. در نهایت اینکه نسخه نینتندو سوئیچ باگ های زیادی دارد، از برخوردهای آزاردهنده و اشکالات دوربین از زاویه نزدیک گرفته تا برخی مشکلات مربوط به خروج ناگهانی. این ایرادات روی تجربه لذت بخش بازی تاثیر منفی زیادی دارد. در نهایت، بازی در حال حاضر بسیار باگ است، از تشخیص برخورد آزاردهنده و اشکالات زاویه نزدیک تا کامل در هنگام تصادف.

زمان تکمیل بازی حدوداً 40 ساعت است، هرچند که مدت ها قبل از این زمان، بازی شروع به تکرار می کند. با این وجود، من واقعا از حال و هوای آرام و ماجراجویانه بازی قدردانی می کنم که تقریباً هرگز ناامید کننده نیست و همیشه میل به تکمیل هر جزیره به صورت 100٪ برای یافتن همه منابع کمیاب و اشیاء پنهان را در مخاطب ایجاد می کند.