نقد و بررسی Destrobots

سلام به شما دوستان و همراهان عزیز وبسایت Parsjoy، با بررسی بازی نسبتا جدید Destrobots که برای کنسول دستی Nintendo Switch در سال 2020 ساخته و منتشر شده همراه ما باشید.

بی محتوای جذاب؟ یا یک بازی نصفه و نیمه؟ یا حتی حالت های دیگر یک بازی بزرگتر… این ها کلمات و سوالاتی هستند که راجب این بازی در ذهنم وجود دارند. بازی به شکل خاصی نصفه و نیمه است. مثل یک پروژه که نیمی از آن ساخته و نیم دیگرش مانده باشد ولی به اشتباه آن را منتشر کرده باشند. اصلا چه اصراری برای منتشر کردن آن بود و چرا اینقدر بی محتوا؟ اگر تمام قسمت های بازی بد بود این سوالات و ابهام ها در ذهنم ایجاد نمیشد ولی در حال حاظر قبل از نکات بد یا خوب بازی مساله مهمتر آن است که این بازی هیچ محتوای خاصی به جز یک قسمت چند نفره ندارد. که آن را هم نمیتوانید آنلاین بازی کرده و باید به صورت Local Play یا همان آفلاین چند نفره بازی کنید. قسمت تک نفره بازی هم مثل یک قسمت تمرینی کار شده است. و همین، شما دیگر چیزی در بازی نمیبینید. حتی اگر گزینه های منو تنظیمات را هم جزو حالات بازی حساب کنیم باز هم این بازی از این حجم از بی محتوایی رنج میبرد.

حتما بازی هایی را مشاهده کرده اید که به جز داستان و سیستم بازی اصلی خود یک قسمت Arena برای امتیاز گیری برای رکورد زدن یا حتی دست گرمی و پر کردن منو بازی در آن ها وجود دارد. این همان نسخه اصلی تک نفره بازی به حساب می آید. تازه نکته بدتر از آن این است که همون قسمت های فرعی Arena در بازی های دیگر هم اغلب از سیستم Co-op استفاده میکنند، در حالی که در Destrobots اصلا این قسمت Co-op وجود ندارد و شما در بخش تک نفره بازی باید خودتان برای خود داستان سرایی کرده چون بازی زحمت جای دادن داستان در آن را نکشیده و به بی هدف ترین شکل ممکن در زمین دشمنانی را که طی حدودا ده موج یا Wave به شما حمله میکنند شکست داده و در زمین بعدی و در تمام 36 زمین بازی نیز همین کار را به تنهایی انجام بدهید تا در انتهای آن با خوشحالی دوباره همه ی این کار ها را از اول انجام دهید. حتی بازی زحمت قرار دادن یک جایزه و یا یک سلاح خشک و خالی جدید را نیز در انتهای تمام این سی و خورده ای زمین را نیز به خود نداده است. اگر سیستم انتشار بازی ها با یک کلیک موس بر روی صفحه کامپیوتر مدیر شرکت بود و پس از انتشار آن هم دیگر هیچ راه برگشتی در کار نبود میتوانستم تصور کنم که این یک پروژه نصفه و فقط برای نشان دادن جلوه های گرافیکی به رییس شرکت است که اشتباهی دستش بر روی دکمه انتشار خورده و بازی منتشر شده است. اما متاسفانه اینطور نیست و بازری باید چندین مرحله تایید را از سوی شرکت منتشر کننده دریافت کند و با یک کلیک نمیتوان یک بازی را منتشر کرد. پس چرا این بازی اینقدر ناقص است؟ این سوالی است که همیشه بی جواب خواهد ماند.

جلوه های گرافیکی بازی واقعا زیبا و با جزییات خوبی کار شده اند. انیمیشن های حمله و تیر اندازی و لیزر نیز همینطور. گرافیک بازی بر عکس هر قسمت دیگه ای از آن واقعا کامل و قابل قبول است. شما وظیفه کنترل ربات هایی را دارید و باید در میدان نبرد دیگزی را نابود کنید. در قسمت چند نفره که تا چهار بازیکن اجازه حضور در آن را دارند شما باید با استفاده از ضربات از نزدیک و یا استفاده از سلاحتان سعی در کشتن حریفانتان کنید. وجود موانع و قابلیت های حمله ی میدان نبرد نیز از دیگر راه های گمراه کننده و ضربه زدن به حریف است. سیستم چند نفره بازی جذاب و سرگرم کننده است ولی نه برای مدت طولانی و ماندگار چون آن هم به جز چند مود مختلف از بازی که بخاطر نوع نبرد ها و کوچک بودن زمین های نبرد زیاد تاثیری در انتقال هیجان به بازیکن ندارند دیگر چیزی برای ارائه ندارد. در ضمن شما فقط میتوانید این شکل از بازی را به صورت چند نفره آفلاین بازی کنید و قسمت آنلاین و یا بازی با هوش مصنوعی در آن گنجانده نشده است. مگه یک فرد چقدر میتواند در کنار دوستانش برای بازی آن باشد، مخصوصا در دنیای امروز که بیشتر شکل بازی ها آنلاین بوده و اگر بخواهید با دوستانتان نیز بازی کنید بیشتر اوقات از قسمت آنلاین بازی ها با او ارتباط برقرار کرده و به بازی با یکدیگر میپردازید.