نقد و بررسی Dead Motherland: Zombie Co-op

سلام خدمت دوستان و همراهان عزیز وبسایت Parsjoy. با بررسی بازی Dead Motherland: Zombie Co-op که برای رایانه های شخصی در سال 2020 منتشر شده است در خمت شما هستیم.

بازی های زامبی محور زیادی هر ساله تولید و روانه بازار میشوند. این بازی ها سبک های مختلفی را علاوه بر سبک اصلی خود یعنی ژانر وحشت در خود جای می دهند. مثل بازی Days Gone که یک بازی جهان باز است یا بازی World War Z که یک اکشن تیر اندازی آنلاین است که زامبی ها را در اولویت دوم قرار داده و شما بیشتر به مقابله با تیم های دیگر به صورت Deathmatch می  پردازید. و یا بازی Walking Dead که یک روایت کاملا داستانی و دیالوگ محور است. در بیشتر این بازی ها البته به جز تعداد محدودی مثل همان بازی World War Z شما باید یک کار را به درستی انجام داده و آن نیز زنده ماندن است. بقا حرف اول را در بازی زده و باید برای آن به سختی تلاش کنید.

بازی Dead Motherland: Zombie Co-op یک بازی در سبک اکشن بقا می باشد که شاید اصلی ترین ویژگی آن را زنده ماندن و بقا و یا گیم پلی و گرافیک بازی نه، بلکه وجود قسمت های همکاری دانست. شما میتوانید این عنوان را در کنار دیگر دوستانتان و تا ظرفیت چهار بازیکن به صورت همزمان تجربه کنید. بازی انچنان که باید خوب از آب در نیامده اما بازهم ویژگی هایی را برای سرگرم کردن شما در خود جای داده است.

بخاطر سبک بازی که به شکلی اکشن بقا می باشد بازی هیچ داستان بخصوصی را روایت نمی کند. شما دلیل پیدایش موجودات مختلف بازی و همه گیری زامبی ها را نمی دانید و فقط باید به صورت دیوانه وار به زامبی  های احمق شلیک کنید. بازی همچنین مراحل خاصی نداشته و هدف شما در بازی صرفا به کشتن زامبی ها و زنده ماندن و عبور از موج های زامبی که به مدتی معلوم شروع به پیش روی میکنند خلاصه می شود. بازی هیچ چالش یا اهداف خاصی را برای شما و جذاب تر کردن بازی در طول این موج ها و مراحل  ترتیب ندیده و این عمل واقعا تجربه بازی را خسته کننده و عذاب آور خواهد کرد. به همین دلیل تجربه بازی به صورت تک نفره واقعا خسته کننده و تکراری می باشد. مخصوصا که اگر بدانید زامبی های بازی آن چنان که باید با  هوش نبوده و از این نظر با مشکلات فراوانی همراه است. بازی به طرز ناراحت کننده ای آسان است و شما در صورت چنین بار تست کردن آن و یادگرفتن مکانیزم های حمله در بازی و هجوم دشمنان در آن به هیچ وجه ممکن نیست که بمیرید. تنها نکته ای که در آن توجه شده که این یکی از حداقل های ساختن بازی به صورت همکاری است آن است که میزان هجوم دشمنان و تعداد آن ها در تجربه های تک نفره و چند نفره متفاوت است و هر چه تعدادتان کم باشد دشمنان هم به همان مقدار کمتر می شوند.

سیستم درگیری و مبارزات و هدف گیری در بازی بهتر از دیگر فاکتور های بازی است. بازی به دلیل دوربین ایزومتریک یا از بالای آن از یک سیستم خطی برای تیر اندازی بهره می برد که خب با وجود اینکه این سیستم تیر اندازی بسیار ساده تر از انواع دیگر  هدف گیری هاست اما خوب و معقول کار شده است اما شما میتوانید دوربین بازی را تغییر داده و به حالت وحشتناک بد طراحی شده ی سوم شخص هم بروید که توصیه میکنم اصلا این مورد را امتحان نکرده و به همان تجربه ایزومتریک بسنده کنید. این یک نصیحت دوستانه برای خراب نکردن بیش از حد دیدگاه شما از بازی بود.

در حالت ایزومتریک شما جزییات بازی را کمتر از قبل مشاهده کرده و به همین علت نیز تجربه بهتری را خواهید داشت. بافت های کمتری در بازی مشخص بوده و شما با یک حالت تیر اندازی استاندارد مواجه هستید اما اوضاع در دوربین سوم شخص بسیار  متفاوت است. شما با رفتن به این دوربین اول از همه تمامی چیز هایی را که به وضوح مشخص نبوده اند دیده و بدون شک برای جلوه های گرافیکی بازی متاسف می شوید. کیفیت بسیار و شدیدا پایین بافت ها و تکسچر ها شما را حیرت زده میکند. جدا از این شما با یک سیستم تر اندازی بی ثبات و نشانه گیری های بی کیفیت طرف هستید و تفاوت گان پلی در این دو حالت از زمین تا آسمان است. بازی برای تجارب چند نفره و در دوربین ایزومتریک قابل قبول تر و سرگرم کننده تر است. جمع آوری منابع و به دست آوردن اسلحه های جدید که تنوعشان آن چنان بالا نیست ولی در حد قابل قبولی ارائه شده تجربه بهتری از این بازی را در کنار دوستان و یار های خود برایتان به تصویر خواهد کشید.