نقد و بررسی بازی Windborn – Echoes of the Night

Windborn – Echoes of the Night یک تجربه پرواز بدون آزادی عمل را به ارمغان می آورد که توسط همان سازندگان سری بازیهای Aery ساخته شده است. در بازی‌های مدرن این بحث مطرح می‌شود که اغلب آنها بار دیگر بسیار سخت شده‌اند و گیم پلی دشواری دارند. از زمان موفقیت چشمگیر عناوینی مانند Elden Ring و محبوبیت تجربیات احیا شده مانند Ninja Gaiden، تلاش قابل توجهی برای رواج دوباره مکانیک‌های سخت و طاقت‌فرسا صورت گرفته است. به همین دلیل، بازی‌های سولزلایک بی‌شماری و عناوین پلتفرمر بسیار سختی وجود دارند که بر خلاف انتظارات، فروش بالایی دارند و حتی از سوی منتقدان نیز مورد تحسین قرار گرفته‌اند.

اما در سوی دیگر این طیف، گروه بزرگی از گیمرها وجود دارند که خواهان تجربه یک بازی آرامش‌بخش هستند تا پس از گذراندن یک روز طولانی بتوانند خستگی خود را برطرف نمایند. این دقیقاً همان جایگاهی است که سری Aery در آن بسیار پربار و موفق بوده است. اما Windborn – Echoes of the Night یک سری جدید است، اما توسط همان توسعه‌دهندگان ساخته شده است. همچنین شامل یک پرنده و پرواز است، اما نام متفاوتی دارد. بنابراین، سوال بزرگ این است: چگونه است و در کجای آن طیفی که راجع به آن صحبت کردیم، قرار می‌گیرد؟

تاکنون بیش از 20 نسخه از سری Aery برای ایکس‌باکس منتشر شده که واقعاً تعداد قابل توجهی است. در بیشتر موارد، آنها تجربیات مشابه و کمی متفاوت را بر اساس یک مفهوم اصلی ارائه داده‌اند. اگر از کسی بخواهید یک بازی Aery را توصیف کند، اکثرا بدون استثنا آن را به عنوان یک تجربه آرامش‌بخش و مراقبه‌ای از پرواز یک پرنده در محیط‌های زیبا و اغلب انتزاعی توصیف می‌کنند و در واقع آن بازیها، با فقدان کامل استرس تعریف می‌شوند.

شما معمولاً باید برای پیشرفت به تعدادی چک‌پوینت برسید و گاهی اوقات داستانی وجود دارد، در حالی که گاهی اوقات سفری در زمان یا تاریخ جهان را تجربه می کنید. به نظر می رسد Windborn بلافاصله این قالب را می‌شکند. هیچ داستان یا روایت قابل تشخیصی ندارد، به جز فرضیه اساسی که شما یک پرنده در یک گله متشکل از تعدادی پرنده هستید که با هم پرواز می‌کنید و اصلا نمی‌توانید از آنها عقب بمانید.

در طول 11 فصل، شما پرنده خود را از طریق مجموعه‌ای از چک‌پوینت‌ها و حلقه‌های تقویت‌کننده سرعت، پرواز می‌دهید و همه برای رسیدن به پایان فصل و سپس شروع فصل جدید تلاش می کنند. بنابراین، چه چیزی در اینجا با مجموعه آشنای Aery متفاوت است؟ خب، اول از همه اینکه پرندگان دیگری هم با شما هستند که یک دسته کوچک تشکیل می‌دهند. مورد دوم، بازی Windborn – Echoes of the Night یک مکانیزم جدید و سخت با محدودیت زمانی را معرفی می‌کند: اگر از بقیه عقب بمانید یا از مسیر اصلی خود خارج شوید و پرندگان دیگر قبل از شما به آخرین چک پوینت برسند، یک تایمر ظاهر می‌شود. شما فقط ده ثانیه فرصت دارید تا به آنجا برسید، در غیر این صورت شکست می‌خورید و باید کل مرحله را از ابتدا شروع کنید.

این مورد طراحی به برخوردها هم تعمیم داده می‌شود. اگر تصادفاً به پرنده دیگری برخورد کنید، بازی چند چک‌پوینت به شما برمی‌گرداند. راستش را بخواهید، این مکانیک بازی را کمی بی‌هدف یافتم، زیرا این عقب‌ماندگی آنقدر قابل توجه است که هیچ راهی برای رسیدن به موقع و تمام کردن مرحله قبل از فعال شدن تایمر ۱۰ ثانیه‌ای وجود ندارد. بهتر است بازی را متوقف کنید و خودتان به صورت دستی مرحله را از نو شروع کنید.

مراحل بازی Windborn – Echoes of the Night بر اساس دو نوع معیار یا نشانگر ساخته شده‌اند. یکسری دایره‌های اصلی چک‌پوینت وجود دارند که باید از آنها عبور کنید که مانند نقاط هدف روشن طراحی شده‌اند. سپس، دایره‌های تک‌خطی وجود دارند که فکر می‌کنم قرار است حلقه‌های تقویت‌کننده برای افزایش سرعت شما در سفر باشند و متاسفانه در این زمینه، بازی واقعاً هیچ توضیحی نمی‌دهد.

با این حال، پس از چند فصل تلاش برای پرواز دقیق از میان آنها، شروع به نادیده گرفتن کامل آنها کردم، دقیقاً مانند کاری که پرندگان هوش مصنوعی انجام می‌دادند. این هیچ تأثیر منفی نداشت؛ به نظر نمی‌رسید که سرعتم کم شود. در واقع، با انتخاب مسیری مستقیم‌تر و نادیده گرفتن این «تقویت‌کننده‌ها»، فکر می‌کنم کمی سریع‌تر به انتهای مرحله رسیدم، که به نظر می‌رسد کل هدف آنها را از بین می‌برد.

در مجموع ۱۱ فصل وجود دارد و برای جویندگان دستاورد، با تکمیل همه آنها به راحتی ۱۰۰۰ امتیاز بازی دریافت می‌کنید؛ ساختار بازی ناگهانی و ناتمام به نظر می‌رسد. در واقع، مرحله آخر را تمام کنید، هیچ نتیجه‌گیری، صفحه «آفرین» و امتیازی وجود ندارد. شما فقط بدون تشریفات مستقیماً به منوی اصلی بوت می‌شوید، انگار که تازه از مرحله خارج شده‌اید.

من در طول این سال‌ها به مجموعه بازی‌های Aery علاقه زیادی پیدا کرده‌ام. برخی از نسخه‌های آن واقعاً جالب بوده‌اند و برخی دیگر کمی معمولی‌تر بوده‌اند، اما همیشه می‌توانم از ستون اصلی طراحی آن قدردانی کنم: آرامش حلقه گیم‌پلی آنها. Windborn – Echoes of the Night اصلا آن آرامش خاص Aery را نداردو تمام تمرکز آن بر زدن بی‌وقفه چک‌پوینت‌ها در یک محدودیت زمانی دقیق است. راستش را بخواهید، کل بازی کمی ناپخته به نظر می‌رسد و این برای توسعه دهنده EpiXR Games واقعاً شرم‌آور است.