نقد و بررسی بازی Beholgar

بازی های مترووانیایی و کلاسیک قدیمی، همانند سری محبوب مگامن، طرفداران زیادی را برای خود دست و پا کرده اند. گرافیک پیکسلی و گیم پلی های عاری از سختی و شلوغی، از مهمترین دلایل علاقه گیمرها به این سبک بازی هاست. در میان شلوغی های بازی های امروزی و بزرگ، هر از چندگاهی کمپانی دل به دریا می زند تا دوباره با بازسازی این بازی ها، آن هم با تکنولوژی پیشرفته امروزی، مخاطبان قدیمی و البته جدیدتر را علاقه مند به این سبک بازی ها کنند. یک توسعه دهنده مستقل (کسی که تمام مراحل تولید بازی را برعهده دارد) خود را موظف دانست تا در میان انبوه بازی های امروزی، دست به تولید عنوانی بزند که الهامات زیادی از بازی های مترووانیایی گرفته است. در ادامه با نقد و بررسی بازی Beholgar توسط وبسایت Parsjoy همراه باشید.

داستان بازی در مورد قهرمانی است که می خواهد از هجوم دشمنان به زمین جلوگیری کند. همان داستان ساده و کلیشه ای بدون پیچش. طبیعتا نباید انتظار خاصی از یک بازی پلتفرمر داشته باشیم، خصوصا وقتی بدانیم که تنها یک نفر کار توسعه و ساخت بازی را انجام داده است. گیم پلی بازی که هسته اصلی بازی های سبک پلتفرمر را تشکیل می دهد، به شدت کارآمد طراحی شده است. حرکاتی که در بازی انجام می دهید به طور خلاصه به حرکت و پلتفرم کردن بازیکنتان و حمله به سمت دشمنان است. ساده و آسان، دقیقا مانند بخش های دیگر بازی. این گیم پلی ساده به شدت خوب پیاده سازی شده است و مشکلی را در هنگام بازی کردن نخواهید داشت. همچنین عدم وجود باگ های فنی و گرافیکی، بازی را روان تر از آنچه که هست نشان می دهد و بازیکن در هیچ کجای بازی مجبور نمی شود تا بازی را از اول بارگذاری کرده و یا مراحل را از ابتدا شروع کند.

سیستم پلتفرمینگ و طراحی پازل ها و مراحل بازی نشان از الهامات زیاد Beholgar از عناوین هم سبک دارد. بازی مخاطبانش را مجبور نمی کند که سختی بکشند و بخواهند تا خود را وارد چالش های الکی گیم پلی و مکانیزمی کنند. پلتفرم های بازی هم به سادگی قابل انجام هستند و چالش خاصی را برای بازیکنان رقم نمی زند. کافیست تا از روی موانع بپرید و دشمنان را با شلیک گلوله هایتان نابود کنید. نکته اصلی بازی هم همین است. بسیاری از این سادگی بیش از حد بازی رنج خواهند برد و پوچی مخصوصی را در بازی احساس خواهند کرد. برخی دیگر نیز نه. بسیار از این بازی و کارهایی که در آن به سادگی هرچه تمام تر انجام می شود، لذت خواهند برد. البته ذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که بازی می توانست حداقل در بخش باس های آن چالشی تر باشد و حس متفاوت تری را به بازیکن القا کند. اما در نهایت باید گفت که این دوگانگی ساده پسندی می تواند تجربه اثر را برای هر بازیکنی متفاوت کند.

بحث فنی بازی نیز چیزی ندارد که بخواهیم چندان از آن تعریف کنیم. سادگی بازی در این بخش هم خودش را نشان می دهد. گرافیک پیکسلی، نقاشی محیطی ساده و همچنین طراحی بصری بیش از حد ابتدایی بازی دقیقا نوستالژی را برای مخاطبان قدیمی و طرفداران سری بازی های پلتفرمینگ می اندازند هرچند که برای گیمرهای جدیدی که عادت به گرافیک های بالا، رزولوشن های فضایی و فریم ریت های بالای بازی های AAAامروزی دارند، خسته کننده و دردناک است. اما در نظر بگیریم که کل این اثر ساخت دست یک توسعه دهنده مستقل است و با در نظر گرفتن همین موضوع، موتور گرافیکی که در ساخت بازی استفاده شده است، بسیار قدرتمند است و سادگی گرافیکی بازی، اصلا چیزی نیست که دم دستی به نظر برسد. پیکسل ها و محیط های پیکسلی بازی به شکلی قدرتمند در بازی دیده می شوند و گرافیک کلی بازی شکل زیبایی را دارد. همچنین صحنه های شلوغ، با افکت های گرافیکی ساده اما جذاب همراه می شوند که مخاطب را غرق در صحنه های زد و خورد متعدد بازی می کند. موسیقی و صداگذاری هم به تبع از دیگر بخش های بازی پیروی می کند. موسیقی زیر متن بازی که در حال پخش است زیبایی (و البته اگر خسته نشدید، سادگی) خاصی را دارد که در هنگام مواجه شدن با دشمنان و نبردهای حماسی، اوج می گیرد و با ضرب آهنگ تندش، مخاطب را بیش از پیش به مبارزه دعوت می کند.

مهمترین نکته ای که در مورد بازی Beholgar می توان گفت، این است که بازی توسط یک نفر توسعه داده شده است و سادگی بیش از حد بازی می تواند دوگانگی زیادی را بین مخاطبان ایجاد کند. بازی در همه بخش هایش ساده است و نمی توان از آن انتظار چیزهای زیاد و پیچیده ای را داشت. اگر سادگی بازی ها را دوسدارید، این بازی مناسب شماست در غیر این صورت بازی برای شما به جز یک فاجعه نخواهد بود.